အေျခခံပညာအထက္တန္း ျမန္မာစာသင္ရိုးအေျပာင္းအလဲ

စစ္အစိုးရဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံကို လက္နက္ကိုင္ျပီး အာဏာာရွင္လို အုပ္ခ်ဳပ္ဖို႕ ျပင္ဆင္ရာမွာ ပညာေရးစနစ္ကို သူတို႕အလိုက် ပံုသြင္းတဲ့ စီမံကိန္းကလည္း အပါအ၀င္ပဲ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို က်မ အေထာက္အထားေတြနဲ႔တကြ အမ်ားႀကီး ေျပာခဲ့ျပီးျဖစ္ပါတယ္၊ ခုလည္း ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြကို လူမႈေရး ႏိုင္ငံေရးဆိုင္ရာ အသိပညာ ဗဟုသုတ ေပးႏိုင္တဲ့အျပင္ မတရားမႈဆိုတာကို မီးေမာင္းထိုးျပႏိုင္တဲ့ သင္ခန္းစာေတြကို အေျခခံပညာ အထက္တန္း သင္ရိုးထဲကေန ထုတ္ပယ္ပစ္လိုက္တဲ့အေၾကာင္းေတြကို ေဆြးေႏြးသြားပါ့မယ္၊

၂၀၀၈-၂၀၀၉ ပညာသင္ႏွစ္မွာ အေျခခံပညာအထက္တန္းရဲ႕ သင္ရိုးကို ႏိုင္ငံတကာ အဆင့္မီ GCE O Level နဲ႕အညီ ျပဳျပင္လိုက္တယ္လို႔ စစ္အစိုးရက ေၾကျငာပါတယ္၊ ဒီေနရာမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ၁၉၆၂ေနာက္ပိုင္းကစျပီး မတည္ျငိမ္ခဲ့တဲ့ ပညာေရးစနစ္နဲ႔ လြဲမွားတဲ့ သင္ၾကားနည္းစနစ္ေတြေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ အရည္အေသြးပိုင္း ဆိုင္ရာမွာ ေလ်ာ့နည္းေနခဲ့ ၾကရတာမို႔ ခု ရုတ္တရက္ခ်ည္း အသစ္ ေျပာင္းမယ္ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံတကာ အဆင့္မီ သင္ရိုးကို ေက်ာင္းသားေတြ။ ဆရာေတြအေနနဲ႕ တကယ္ လိုက္ႏိုင္ သင္ယူႏိုင္။ သင္ၾကားႏိုင္ပါ့မလားဆိုတာက အေရးႀကီးတဲ့ စိန္ေခၚခ်က္ေတြထဲက တခုျဖစ္ပါတယ္၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ခုခ်ိန္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာက ဆရာေတြကိုယ္တိုင္ အဲဒီ ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မီဆိုတဲ့ ပညာေရးမ်ိဳးကို ထိေတြ႔ဖူးတာမ်ိဳး ရွိမထားလို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒီေနရာမွာ ေနာက္ထပ္ အေရးပါလာတာက ႏိုင္ငံတကာ အဆင့္မီအျဖစ္ ဘယ္လို ဘာသာရပ္ေတြ ထည့္သြင္းလဲၹ ဘယ္လို အေၾကာင္းအရာေတြ ျပဌာန္းထားလဲဆိုတာက အေရးႀကီးလာပါျပီ၊

တကယ္ေတာ့ GEC O Level လို႕သာ ေျပာေနေပမဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံက ေက်ာင္းသားေတြ အေနနဲ႕ တကယ္တမ္း လိုအပ္တာက အဂၤလိပ္စာကြ်မ္းက်င္ဖို႕နဲ႕ မိခင္ဘာသာစကား တနည္းအားျဖင့္ ရံုးသံုးဘာသာစကားျဖစ္တဲ့ ျမန္မာစာဘာသာရပ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ကြ်မ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္ဖို႕ပါ၊ က်မ ကိုယ္ေတြ႕အရေတာ့ မ်ားေသာအားျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံက ေက်ာင္းသားေတြဟာ သိပၸံဘာသာရပ္ေတြမွာ ႏိုင္ငံတကာေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ယွဥ္ႏိုင္ၾက တာေတြ႕ရပါတယ္၊ အထူးသျဖင့္ GCE O Level ျမန္မာစာမွာဆိုရင္ ေမးခြန္းေတြက ျမန္မာစာ ျမန္မာမႈ နဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ဘယ္ေလာက္ကြ်မ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္လဲဆိုတာကို ေမးတဲ့ ေမးခြန္းမ်ိဳးေတြ ေမးတာပါ၊ ျမန္မာစာကို ေသခ်ာ သိမွ စာဖတ္နာမွ ေျဖႏိုင္မွာပါ၊ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာစာကေန အဂၤလိပ္လို အဂၤလိပ္ကေန ျမန္မာလို ဘာသာျပန္ရတာေတြ ပါတာမို႔ ႏွစ္ဘာသာစလံုးမွာ ေတာ္ေတာ္ ကြ်မ္းက်င္ဖို႕လိုပါတယ္၊

ျမန္မာေက်ာင္းသားေတြအေနနဲ႕ ခုလို ႏိုင္ငံတကာ ယဥ္ေက်းမႈေရစီးေၾကာင္းက အလ်င္အျမန္ ေျပာင္းေနတဲ့ အခ်ိန္အခါမ်ိဳး။ ျပီးေတာ့ မူးယစ္ေဆး၀ါးျပႆနာနဲ႕ အက်င့္စာရိတၱေေတြ ယိုင္နဲ႕လာတဲ့ အေနအထားမ်ိဳးနဲ႕ ႏိုင္ငံမွာ ဘက္စံုယိုယြင္းေနတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးမွာ စိတ္ဓာတ္နဲ႕စာရိတၱကို ျမွင့္တင္ေပးႏိုင္တဲ့။ ႏိုင္ငံေရး လိုအပ္ခ်က္ေတြကို အသိေပးႏိုင္တဲ့။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံရဲ႕ သမိုင္း၀င္ ယဥ္ေက်းမႈဆိုင္ရာ ဗဟုသုတေတြကို သိဖို႕ လိုအပ္ ပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ပဲ ပညာေရးဆိုတာဟာ လူသားေတြရဲ႕ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးကို ပ်ိဳးေထာင္ေပးဖို႔ တာ၀န္ ရွိတယ္လို႔ ဂရိဒႆနပညာရွင္ အရစၥတိုတယ္က ေျပာခဲ့တာ ေတြ႕ရပါတယ္၊

ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြအတြက္ အဲဒီ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို မိခင္ဘာသာစကားအျဖစ္ ျမန္မာစာဘာသာရပ္ကို ျပဌာန္းတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ ျမန္မာစာဘာသာရပ္ကေနတဆင့္ လူငယ္ေတြကို ျဖန္႕ျဖဴးေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္၊ တကယ္ေတာ့ ႏိုင္ငံတကာ စံခ်ိန္ စံညႊန္း အရေတာ့ လူမ်ိဳးစုမ်ားမ်ားေနတဲ့ ႏိုင္ငံမွာ လူမ်ိဳးတိုင္းဟာ သူတို႕ မိခင္ဘာသာစကားကို သင္ယူခြင့္ရၾကပါတယ္၊ အဲလိုဆိုရင္ေတာ့ လူမ်ိဳးစုအလိုက္ မိခင္ဘာသာစကားနဲ႕အတူ သက္ဆိုင္ရာ စာေပယဥ္ေက်းမႈေတြကတဆင့္ လူငယ္ေတြရဲ႕ က်င့္၀တ္နဲ႔ စိတ္ဓာတ္ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို သင္ၾကားေပးႏိုင္မွာပါ၊ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႑ စစ္အစိုးရကေတာ့ တျခားလူမ်ိဳးစုေတြရဲ႕ မိခင္ဘာသာစကားကို ေဖ်ာက္သလိုပဲ ခုဆို ျမန္မာစာထဲက လူငယ္ေတြ သိသင့္သိထိုက္တဲ့ သင္ခန္းစာေတြကိုပါ အေၾကာင္းျပခ်က္ တစံုတရာ မေပးဘဲ ျဖဳတ္ပယ္ပစ္ေနျပီျဖစ္ပါတယ္၊

စစ္အစိုးရဟာ ၂၀၀၈-၂၀၀၉ ပညာသင္ႏွစ္ကစျပီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲတယ္ဆိုတဲ့ အေျခခံပညာ အထက္တန္း သင္ရိုးေတြထဲမွာ GCE O Level အတြက္ အေရးပါတဲ့ ျမန္မာစာဘာသာရပ္ကို ဘယ္လို ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲ သလဲဆိုတာကို ေဆြးေႏြးပါ့မယ္၊ ျမန္မာစာဘာသာရပ္အေနနဲ႔ အရင္က ပင္ရင္းစကားေျပ ျပဌာန္းစာအုပ္ထဲမွာ ပါတဲ့ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းရဲ႕ လူႀကီး နဲ႕ လူငယ္ ဆိုတဲ့ စကားေျပကို ျဖဳတ္ပါတယ္၊ ျပီးေတာ့ စာေရးဆရာႀကီး ေသာ္တာေဆြရဲ႕ မွန္ကန္ျခင္းနဲ႕ ရဲရင့္ျခင္းရယ္။ ဆရာႀကီး ေရႊဥေဒါင္းရဲ႕ ခြန္အားရွိေသာစာ ရယ္ကို အသစ္ထည့္လိုက္တာ ေတြ႔ရပါတယ္၊

တကယ္ေတာ့ အသစ္ထပ္ျပဌာန္းတဲ့ စကားေျပေတြကလည္း ေက်ာင္းသားေတြ သိသင့္ သိထိုက္ ဖတ္သင့္ ဖတ္ထိုက္တဲ့ စာေတြပါ၊ ဒါေပမဲ့ သင္ရိုးကို တကယ္ ေခတ္မီေအာင္ အသစ္ေတြနဲ႔ အစားထိုး ေျပာင္းလဲ ျပဌာန္း တာမဟုတ္ဘဲ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းရဲ႕ စာကိုသာ ေရြးျပီး ျဖဳတ္ပစ္လိုက္တာမ်ိဳးကသာ စဥ္းစား ေ၀ဖန္စရာျဖစ္ေနတာပါ၊ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းရဲ႕ လူႀကီးလူငယ္စကားေျပဟာ လူႀကီးေတြနဲ႕ လူငယ္ေတြ ၾကား ရွိတတ္တဲ့ ကြာဟမႈေတြနဲ႔ အတူတကြ လက္တြဲလုပ္ကိုင္ႏိုင္ေအာင္ သေဘာထား နည္းေတြကို ေဖာ္ျပထားတာမို႕လို႕ ခုလို လူႀကီးေတြနဲ႕ လူငယ္ေတြ အတူႀကိဳးစားႀကရမယ့္ ကာလမ်ိဳးမွာ လက္ေတြ႕က်က် အသံုး၀င္တဲ့ စကားေျပတပုဒ္ျဖစ္ပါတယ္၊ အဲဒီအျပင္ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းဟာ ကိုလိုနီေခတ္ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ လြတ္လပ္ေရး လႈပ္ရွားမႈသမိုင္းမွာ ဦးေဆာင္ခဲ့တဲ့ ပုဂိုလ္ႀကီးလည္းျဖစ္တာမို႔ ဆရာႀကီးရဲ႕ အေတြ႕အႀကံဳ ေတြအေပၚ အေျခခံထားတဲ့ စာေပလက္ရာဟာ မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ လက္ဆင့္ကမ္း ထိန္းသိမ္း သြားရမယ့္ ယဥ္ေက်းမႈအေမြအႏွစ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဒီလို သမိုင္း၀င္ စာေပတခုကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ တာဟာ ေက်ာင္းသားေတြ သိသင့္သိထိုက္တဲ့ အသိပညာ တခုကို ပိတ္ပင္လိုက္တာနဲ႕ တူတူပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊

အဲသလိုပဲ ကဗ်ာလက္ေရြးစဥ္ျပဌာန္းခ်က္မွာလည္း လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႕ ခြင့္သာခိုက္မွ မလိုက္ခ်င္ လွ်င္... ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းရဲ႕ သေျပႏုခ်ိန္... ဆရာေမာင္စြမ္းရည္ရဲ႕ ဘ၀နဲ႔အလွ ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေတြကို သင္ရိုးထဲကေန ျဖဳတ္ပစ္လိုက္ပါတယ္၊ ကဗ်ာလက္ေရြးစဥ္ကိုေတာ့ အပုဒ္သစ္ ထပ္မတိုးခဲ့ပါဘူး၊ ဒီေနရာမွာ လည္း လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႕ ခြင့္သာခိုက္မွ မလိုက္ခ်င္လွ်င္ ကဗ်ာဟာ ဒီကေန႔ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ အထိ ေလာကီေရး ေလာကုတၱရာေရးေတြထဲက လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ေထာက္ျပထားတာမို႔ စာသင္သား အရြယ္ေတြ သိသင့္သိထိုက္တဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊ အထူးသျဖင့္ ဒီကေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အေနအထားကို မီးေမာင္းထိုး ျပေနသလိုပါပဲ၊ ဒါေႀကာင့္ပဲ ဒီကဗ်ာကို သင္ရိုးထဲကေန ျဖဳတ္ပယ္ပစ္တာလား ဆိုတာဟာလည္း စဥ္းစားစရာပါ၊ ဆရာေမာင္စြမ္းရည္ရဲ႕ ဘ၀နဲ႔အလွကဗ်ာကေတာ့ ဘ၀ထဲက အလွကို ရွာေဖြရႈျမင္တတ္ေအာင္ေျပာျပတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ ဒါေပမဲ့ ဆရာေမာင္စြမ္းရည္ဟာ ခုခ်ိန္မွာ ျပည္ပကေန စစ္အစိုးရရဲ႕ အားနည္းခ်က္ေတြကို ေထာက္ျပေ၀ဖန္ေနတဲ့ ကဗ်ာဆရာႀကီးျဖစ္ေနတာမို႔ သူ႔လက္ရာ ကဗ်ာကို ျဖဳတ္ပယ္ ပစ္လိုက္တယ္လို႔ ယူဆရပါတယ္၊ ဒါေတြကို ေနာက္လာမယ့္ အပတ္စဥ္ေတြမွာ အေသးစိတ္ ထပ္ ေဆြးေႏြးသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္၊

တကယ္ေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ တကယ္ သိသင့္တဲ့စာေပေတြ။ စံျပဳ ေလးစားထိုက္တဲ့ စာေပပညာရွင္ ႀကီးေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြနဲ႑ စာေပလက္ရာေတြကို သိခြင့္ ဆည္းပူးခြင့္ရမွပဲ ႏိုင္ငံခ်စ္စိတ္ စာေပခ်စ္စိတ္ ကေနတဆင့္ ႏိုင္ငံသားေကာင္းေတြ ျဖစ္လာမွာပါ၊ ဒါေၾကာင့္ စာေကာင္းေပမြန္ေတြကို ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ သိခြင့္ မရွိေအာင္ တားျမစ္ပိတ္ပင္တာဟာ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႔ ႏိုင္ငံသားေကာင္းေတြအျဖစ္ ႀကီးျပင္းရမယ့္ အနာဂတ္ကို ပိတ္ပင္တားျမစ္တာနဲ႕ အတူတူပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

၁၄။၀၇။၂၀၀၈၊