ကေလးေတြအတြက္ စာရိတၱပညာ

ျမန္မာႏို္င္ငံရဲ႕ ပညာေရးထဲမွာ အာဏာပိုင္ေတြ ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္တဲ့အတြက္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ဆိုးက်ိဳးဆက္ ေတြ ရလာတာကို ဒီ အပတ္စဥ္ ပညာေရးက႑ကေန ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေဆြးေႏြးခဲ့ျပီး ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္အစိုးရဟာ ႏိုင္ငံေတာ္ကို အဘက္ဘက္မွာ ႏိုင္ငံတကာစံခ်ိန္မီေအာင္ အခ်ိန္တိုင္းမွာ လုပ္ေဆာင္ ေနပါတယ္လို႔ ကမၻာသိေအာင္ ေၾကညာထားေပမဲ့ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ ႏိုင္ငံတႏို္င္ငံအတြက္ အေရးၾကီးဆံုး က႑ တစ္ခုျဖစ္တဲ့ ပညာေရးကိုေတာ့ လံုးလံုး ပစ္ပယ္ လ်စ္လ်ဴရႈထားတာကို ေတြ႔ေနရပါတယ္။

ပညာေရးဟာ တႏို္င္ငံလံုး ၀ိုင္း၀န္းပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရမယ့္ တာ၀န္တရပ္ ျဖစ္တယ္ ဆိုေပမဲ့ တကယ္တမ္း အဓိက ပံ့ပိုးေပးဖို႔ တာ၀န္ရွိတာကေတာ့ အာဏာပိုင္ အစိုးရပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပညာေရးက႑ တိုးတက္ျခင္း ဆုတ္ယုတ္ျခင္းဟာ ႏို္င္ငံ အာဏာပိုင္ေတြေပၚမွာ လံုးလံုး တာ၀န္ရွိပါတယ္။ ခုခ်ိန္ ကမၻာ့ပညာေခတ္မွာ ႏိုင္ငံတကာက စံအျဖစ္ထားရွိတဲ့ ပညာေရးဦးတည္ခ်က္ဟာ ကေလးတိုင္း ပညာသင္ ခြင့္ရေရးနဲ႔ ကေလးအခြင့္အေရးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာကေတာ့ ပညာေရး၀န္ၾကီး ေဒါက္တာခ်မ္းျငိမ္း က အခု ၂၀၀၇ခုႏွစ္ထဲမွာကို ပညာေရးက႑ တိုးတက္ေအာင္ ဒီမိုကေရစီနည္းက်က်နဲ႔ အစြမ္းကုန္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ လုပ္ေဆာင္ေနေၾကာင္း အၾကိမ္ၾကိမ္ေျပာေနတဲ့ၾကားကပဲ ျမန္မာႏို္င္ငံရဲ႕ ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ေတြမွာ ပညာသင္ခြင့္ မရတဲ့ ကေလးေတြ အမ်ားၾကီးကို လမ္းေတြေပၚမွာ ေစ်းဆိုင္ေတြမွာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အလုပ္ခြင္ေတြမွာ ေတြ႔ရတာ ပိုမ်ားလာေနပါတယ္။ ဒါဟာ တကမၻာလံုး အတိုင္းအတာနဲ႔ ၾကိဳးစားေဖာ္ေဆာင္ေနတဲ့ လူတိုင္းအတြက္ ပညာေရး (Education for all) ဆိုတဲ့ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္ ကိုေတာင္ ေဆာင္ရြက္ မေပးႏို္င္ေသးတာ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီအျပင္ ေက်ာင္းခန္းထဲက ကေလးေတြမွာလည္း ကေလးေတြအေနနဲ႔ ရသင့္ရထိုက္တဲ့ ေက်ာင္းပညာေရးနဲ႔ သင္ခန္းစာေတြကို သင္ယူခြင့္ မရျပန္ပါဘူး။ အာဏာပိုင္ေတြဟာ ကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးထဲ သူတို႔ ၀ါဒျဖန္႔ခ်င္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ျပႆနာေတြကို ထည့္သြင္းသင္ၾကားေစတာမ်ိဳးေတြ လုပ္ေနတာကို ေဆြးေႏြးတင္ျပခဲ့ျပီးပါျပီ။ တကယ္ေတာ့ ပညာေရးထဲမွာမွ အထူးသျဖင့္ မူလတန္းပညာေရးဟာ အင္မတန္ အေရးၾကီးတာပါ။ ကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးဘ၀အစျဖစ္တဲ့ မူလတန္းမွာ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဖြံ႔ျဖိဳးမႈအတြက္ စံျပျဖစ္တဲ့ အသိပညာမ်ိဳးေတြေပးဖို႔ လိုတယ္ဆိုတာကို ပညာေရး စိတ္ပညာရွင္ေတြ ပညာေရးပညာရွင္ေတြ အားလံုးက တညီတညြတ္တည္း လက္ခံထားပါ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ႏိုင္ငံတကာက ကေလးေတြအတြက္ မူလတန္းပညာေရးကတည္းက စျပီး လူမႈဆက္ဆံေရးနဲ႔ စာရိတၱပညာေတြကို ေက်ာင္းသင္ရိုးေတြထဲ ေသေသခ်ာခ်ာ ထည့္သြင္း ျပဌာန္းထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။

အထူးသျဖင့္ေတာ့ ကေလးေတြအတြက္ အင္မတန္ႏုနယ္တဲ့ ပထမအရြယ္မွာ အဓိက သိနားလည္ဖို႔ လိုအပ္တာက ေမတၱာတရားရဲ႕သေဘာသဘာ၀နဲ႔အတူ ပတ္၀န္းက်င္အေပၚ အေကာင္းျမင္စိတ္ဓါတ္နဲ႔ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ ကိုယ္ႏႈတ္အမူအယာေတြ ကိုယ္က်င့္တရားေတြကို သိဖို႔ ျမင္ဖို႔ နားလည္ဖို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ အနာဂတ္ကမၻာ အတြက္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆီကို ဦးတည္တဲ့ ပညာေရးထဲက ေရေသာက္ျမစ္တခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကမၻာႏိုင္ငံအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ မူလတန္းပညာေရးကစျပီး ကေလးေတြဆီမွာ ‘စရုိက္အမူအယာေကာင္းရွိေအာင္ တည္ေဆာက္ေပးဖို႔’၊ ‘မိသားစုစိတ္ဓါတ္ဆိုတာကို နားလည္ေအာင္ သင္ၾကားေပးဖို႔’၊ ‘ေက်ာင္း၀န္းက်င္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔’၊ ‘လူမႈဆက္ဆံေရးမွာ အဆင္ေျပဖို႔’၊ ‘ႏိုင္ငံခ်စ္စိတ္နဲ႔ သစၥာရွိမႈေတြကို နားလည္ဖို႔’ ဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြကို ရည္မွန္းျပီး Character building, Bonding with family, Sense of belonging to school, Being part of society, National part and loyalty ဆိုတဲ့ ဦးတည္ခ်က္ေတြကို အေျခခံျပီး စာရိတၱပညာ (Moral Education) သင္ရိုးကို ေရးဆြဲၾကတာ ေတြ႔ရပါတယ္။

အထူးသျဖင့္ေတာ့ ပညာသင္စ မူလတန္းအရြယ္ကေလးမ်ားဟာ အနိ႒ာရံုဆန္တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ၊ အဆိုးျမင္သေဘာထားေတြနဲ႔ မထိေတြ႔သင့္ဘူးဆိုတဲ့ မူ ထားရွိတာပါပဲ။ အေရွ႕တိုင္းေရာ အေနာက္တိုင္းမွာပါ ယဥ္ေက်းမႈပံုစံေတြ ကြဲျပားေပမဲ့ ကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးအတြက္ ထားရွိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကေတာ့ အတူတူပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာႏို္င္ငံနဲ႔ အနီးဆံုးျဖစ္တဲ့ အိႏၵိယႏိုင္ငံ၊ ထိုင္းႏိုင္ငံနဲ႔ စကၤာပူႏိုင္ငံေတြဟာလည္း စာရိတၱပညာ သင္ခန္းစာေတြကို ဒီ ရည္ရြယ္ခ်က္ေဘာင္ထဲကပဲ ေရးဆြဲထားတာပါ။ ဒီေနရာမွာ တူညီတဲ့ သင္ရိုးအညႊန္းေဘာင္ထဲကေန ကိုယ့္ႏိုင္ငံ ကိုယ့္လူမ်ိဳးနဲ႔အလိုက္ စာေပယဥ္ေက်းမႈ အႏုပညာေတြ၊ ရိုးရာဓေလ့ထံုးစံေတြ၊ မိသားစု စံတန္ဖိုးေတြကို သင္ေပးသလိုပဲ လူမ်ိဳး၊ ဘာသာစကား၊ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈ မတူသူေတြနဲ႔ အဆင္ေျပေျပ လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေအာင္ ေနထိုင္ပံုေတြကိုလည္း သင္ေပးပါတယ္။ အဲလိုပဲ ကိုယ့္ႏိုင္ငံရဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္းတေလွ်ာက္က ေလးစားအတုယူဖြယ္ ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ အတၴဳပၸတၱိေတြကိုလည္း သင္ခန္းစာအျဖစ္ ျပဌာန္းျပီး သင္ၾကားေပးၾကတာပါပဲ။

အဲလို သင္ၾကားရာမွာလည္း သင္ခန္းစာေတြဟာ ကာတြန္းေတြ၊ ပန္းခ်ီကားေတြ၊ ပံုျပင္ေတြ၊ သီခ်င္းေတြအျဖစ္နဲ႔ စိတ္၀င္စားစရာျဖစ္ေအာင္ စီစဥ္ဖန္တီးေပးထားတာမို႔လို႔ ကေလးေတြအတြက္ေရာ ဆရာဆရာမေတြအတြက္ ပါ မပင္ပမ္းဘဲနဲ႔ အလြယ္တကူ သင္ယူတတ္ေျမာက္ျပီးသား ျဖစ္သြားေစတာပါ။

တကယ္ကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံပညာေရးထဲမွာလည္း ကေလးေတြ စာသင္သားေတြကို စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ စာရိတၱပိုင္းဆိုင္ရာေတြမွာ ဖြံ႔ျဖိဳးေအာင္ လမ္းျပႏိုင္တဲ့ ပံုျပင္ေတြ၊ ယဥ္ေက်းမႈေတြ၊ သီခ်င္းကဗ်ာေတြက လူမ်ိဳးစုတိုင္းမွာ အထင္ကရ ရွိေနျပီးသားပါ။ သူ႔နယ္ပယ္ေဒသ လိုအပ္ခ်က္အလိုက္ ေကာက္ယူ ေရြးခ်ယ္ ျပ႒ာန္းရံုပါပဲ။ အဲဒီလိုပဲ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လူမ်ိဳးစုေတြအခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ေအာင္လည္း ေက်ာင္း ပညာေရးထဲက တဆင့္ပဲ သင္ၾကားေပးရမွာပါ။ အဲဒီလိုပဲ ကေလးေတြအတြက္ အတုယူစရာေကာင္းတဲ့ ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပ သူရဲေကာင္းေတြလည္း လူမ်ိဳးစုတိုင္းမွာ အထင္အရွား ရွိေနတာပါ။ ဒါေတြကို စံျပပုဂိၢဳလ္ေတြအျဖစ္ ဂုဏ္ျပဳေဖာ္ထုတ္ျပီး ကေလးေတြအတြက္ လမ္းညႊန္ေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အာဏာပိုင္ေတြကေတာ့ မူလတန္းပညာေရးထဲမွာေတာင္ ကေလးေတြနဲ႔ မသက္ဆိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံေရး၀ါဒေတြကို မိႈင္းတိုက္ သြပ္သြင္းေနတဲ့အျပင္ ေက်ာင္းေတြမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေၾကာင္း မသင္ရ၊ အာဇာနည္ေန႔အေၾကာင္း အက်ယ္တ၀င့္ မရွင္းရ၊ ႏိုင္ငံ့သူရဲေကာင္းေတြအေၾကာင္း မေျပာျပရ၊ သမိုင္း၀င္အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို မေျပာရဘူးလို႔ ကန္႔သတ္တားျမစ္ထားတာမ်ိဳးေတြဟာ ကေလးေတြ ေက်ာင္းသားေတြကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔တကြေသာ အာဇာနည္ၾကီးမ်ားလို ျပည္သူလူထုေကာင္းက်ိဳးကို လိုလားတဲ့၊ တိုင္းျပည္အေပၚ သစၥာေစာင့္သိတဲ့၊ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ အနစ္နာခံတဲ့ သတၱိမ်ိဳးေတြ ရွိမလာေအာင္ ပံုသြင္းယူေနတာနဲ႔သာ တူေနပါတယ္။ ဒါဟာ ကေလးေတြရဲ႕ အနာဂတ္အတြက္ေတာ့ အဆိပ္အေတာက္ ပညာေရးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေမျငိမ္း
၂၀၀၇။