ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ လက္ရွိ ပညာေရး၀န္ၾကီး ေဒါက္တာခ်မ္းျငိမ္းက ျပီးခဲ့တဲ့ ဇူလိုင္လ ၉ရက္ ေန႔မွာ ျပဳလုပ္သြားတဲ့ ပညာေရး ေကာ္မီတီ ရဲ႕ ၁/၂၀၀၇ အစည္းအေ၀းမွာ လာမယ့္ ၂၀၀၈-၂၀၀၉ ပညာသင္ႏွစ္က စျပီး အေျခခံပညာ အထက္တန္း အဆင့္၊ ကိုးတန္း ဆယ္တန္းေတြရဲ႕သင္ရိုးမာတိကာေတြကို ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မီ ျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္ ေရးဆြဲမယ္လို႔ ေျပာသြားပါတယ္။ ေဒါက္တာခ်မ္းျငိမ္းဟာ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္က ပညာရွင္ ပါေမာကၡေဟာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္တာမို႔ ပညာေရးက႑ကို တိုးတက္ေအာင္ ၾကိဳးစားေဆာင္ရြက္ႏိုင္ ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ ပညာေရးရဲ႔ အတန္းအဆင့္ေတြကို သတ္မွတ္တာကိုက ျပႆနာ၇ွိေနတာပါ။ ျပႆနာက အတန္းအဆင့္ သတ္မွတ္ပံုေတြက တျခားႏုိင္ငံေတြနဲ႔ မတူဘဲ သတ္မွတ္ထားတာပါပဲ။ ျမန္မာႏိုင္ငံက အေျခခံပညာမူလတန္းအဆင့္ကို ၄ႏွစ္ သတ္မွတ္ျပီး အလယ္တန္းဆင့္ကို ၄ႏွစ္ သတ္မွတ္တာ ေၾကာင့္ အထက္တန္းအဆင့္ဟာ ၉တန္း ၁၀တန္း ျဖစ္သြားရတာပါ။ ။ ဒီေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အေျခခံပညာ အထက္တန္း စာေမးပြဲေျဖတဲ့ ေက်ာင္းသားဟာ ျပဌာန္းတဲ့ သင္ရိုးေတြ အဆင့္အတန္း မနိမ့္ေပမဲ့ ႏွစ္ပိုင္းျခား သတ္မွတ္မႈ ျပႆနာေၾကာင့္ တကၠသိုလ္၀င္တန္းေျဖဆိုခ်ိန္မွာ အသက္ ၁၆ႏွစ္ပဲ ရွိေနေသးတာမို႔ ျပည္ပမွာ ပညာဆက္သင္တဲ့အခါ ဟိုမမီ ဒီမမီနဲ႔ အဆင္မေျပျဖစ္ၾကရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခု သင္ရိုးမာတိကာ ေျပာင္းမယ္ ဆိုတဲ့ အေပၚမွာ စဥ္းစားစရာေတြ ေျဖရွင္းရမယ့္ အခက္အခဲေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေနပါတယ္။
ကမၻာ့ႏုိင္ငံ အမ်ားစုကေတာ့ အေျခခံပညာ ပထမအဆင့္ (Primary) ဆိုတဲ့ မူလတန္းအဆင့္ကို ၆ႏွစ္ သတ္မွတ္ျပီး ဒုတိယအဆင့္(Secondary) ဆိုတဲ့ အလယ္တန္းအဆင့္ကို ၄ႏွစ္ သတ္မွတ္ ပါတယ္၊။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုး အေျခခံပညာရဲ႔ အထက္တန္း(High School) အဆင့္ကေတာ့ ၂ႏွစ္ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒီေတာ့ အေျခခံပညာ အထက္တန္း အဆင့္ ၁၁တန္း စတက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းသားက အသက္ ၁၆ႏွစ္ျဖစ္ေနပါျပီ။ ဒါေၾကာင့္ တကၠသိုလ္၀င္ အေျခခံပညာအထက္တန္း ၁၂တန္း စာေမးပြဲေျဖခ်ိန္ဆို ေက်ာင္းသားက အသက္ ၁၈ႏွစ္ ျဖစ္ေနရပါတယ္။ အဲဒါက ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္တဲ့ ႏိုင္ငံတကာရဲ႕ စံလည္းျဖစ္ပါတယ္။
ျပီးေတာ့ ႏိုင္ငံအမ်ားစုရဲ႔ အထက္တန္းပညာေရးက အနည္းဆံုး လက္ေတြ႔ အသက္ေမြး၀မ္း ေက်ာင္းလုပ္ႏိ္ုင္တဲ့ ပညာေရးမ်ိဳးကို ေပးႏို္င္ျပီးေတာ့ တျခားဖြံ႔ျဖိဳး တိုးတက္တဲ့ ထိပ္တန္း ႏိုင္ငံေတြရဲ႔ အဆင့္ျမင့္ပညာေရးေတြကို အလြယ္တကူ ဆက္သင္ၾကားႏိုင္တဲ့ အရည္အေသြးနဲ႔ အဆင့္အတန္း သတ္မွတ္ခ်က္ကိုလည္း ရရွိသြားေစတဲ့ ပညာေရးမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံနဲ႔ အိမ္နီးခ်င္းလို႔ ဆိုႏိုင္တဲ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ပါကစၥတန္ သီရိလကၤာ နဲ႔ စကၤာပူႏိုင္ငံေတြမွာ အထက္တန္းအဆင့္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြဟာ GCE O'level (General Certificate of Educaton) ကို ၀င္ေျဖႏုိင္ေလာက္တဲ့ အရည္အခ်င္းနဲ႔ စံသတ္မွတ္ခ်က္ ရႏိုင္ပါတယ္။ အနည္းဆံုး အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း တကၠသိုလ္တခုခု တက္ႏုိ္င္တဲ့ အဆင့္တခုကို ရႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီအျပင္ အထက္တန္းအဆင့္ျပီးခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းသားရဲ႔ အရည္အခ်င္းကိုလိုက္ပီး A' level(Advanced level) ကိုပါ ၀င္ေျဖႏိုင္တာမို႔ ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မီ တကၠသိုလ္ ေကာင္းေကာင္းထိကို တက္ခြင့္ရႏို္င္ၾကပါတယ္။
ျမန္မာႏို္င္ငံမွာ လက္ရွိ ျပဌာန္းထားတဲ့ သင္ရိုးမာတိကာေတြကလည္း တကယ္ေတာ့ အဆင့္မနိမ့္လွပါဘူး။ ျပႆနာရွိတာကေတာ့ အေျခခံပညာအထက္တန္း သင္ရိုးေတြထဲမွာ ၀ိဇၨာသီးသန္႔ဘာသာတြဲေတြ လုပ္လိုက္ တာက ဆိုးေနတာပါ။ ၀ိဇၨာသီးသန္႔ဘာသာတြဲ ယူၾကတဲ့ ကေလးေတြဟာ အထက္တန္းစာေမးပြဲ ေအာင္သြားတဲ့ ေနာက္မွာ ျပည္တြင္းက သာမန္ဘြဲ႔တခုကိုသာ ယူႏိုင္ၾကျပီးေတာ့ ျပည္ပမွာ ပညာဆက္သင္ဖို႔ အခြင့္အေရး မွာလည္း မလြယ္ကူၾကရတဲ့ ျပႆနာကို ရင္ဆိုင္ၾကရပါတယ္။ အနည္းဆံုး ႏုိင္ငံတကာအဆင့္မီ သက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းပညာ တခုခုကို သင္ႏုိင္ဖို႔အတြက္ လိုအပ္တဲ့ GCE O'level အဆင့္ စာေမးပြဲကိုေတာင္ ၀င္ေျဖဖို႔ မလြယ္တဲ့ ျပႆနာ ရွိပါ တယ္။
အဲဒီအျပင္ ေက်ာင္းပညာေရးထဲမွာ သင္ၾကားေရးအဆင့္မမီမႈ၊ သင္ေထာက္ကူပစၥည္း မျပည့္စံုမႈေတြေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္က အထက္တန္းပညာေရးအဆင့္အေနနဲ႔ တေန႔ ထက္ တေန႔ နိမ့္က် လာေနတာကလည္း ခုခ်ိန္မွာ ျပႆနာတခု ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ စကၤာပူႏိုင္ငံမွာ ပိုလီတက္ကနစ္ သက္ေမြးအတတ္ပညာသင္ ေက်ာင္း တက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က ေျပာျပပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အေျခခံပညာအထက္တန္းဆင့္ ပညာေရးကို တကယ္တမ္း ႏိုင္ငံတကာ အဆင့္မီေအာင္ ျပဳျပင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အေျခခံပညာ မူလတန္း အလယ္တန္းေတြက စျပီး လိုက္ဖက္ညီမယ့္ ပညာေရးပံုစံကို တည္ေဆာက္ထားသင့္တာပါ။ တကယ္လို႔ အထက္တန္းအဆင့္ကိုပဲ ကြက္ျပီး ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မီ ျပဳျပင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဆင္သင့္မျဖစ္ဘဲ တြန္းတင္ခံရတာမ်ိဳးမို႔လို႔ အေျခခံမခိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္ ေက်ာင္းသား ေတြသာ အခက္အခဲအမ်ားၾကီး ရင္ဆိုင္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာက ၁၉၆၂ကတည္းက ပညာေရးကို ခိုင္မာေအာင္ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္တာမ်ိဳးမရွိဘဲ စိတ္ကူးတည့္ သလို စမ္းသပ္ခဲ့တာကို ေက်ာင္းသားေတြ ေတာက္ေလွ်ာက္ခံလာခဲ့ၾကရတာပါ။ အဲဒီ အက်ိဳးဆက္ေတြေၾကာင့္ လည္း တခ်ိန္က ႏိုင္ငံတကာမွာ ပညာေရး အဆင့္အတန္းအရ ထိပ္တန္းေရာက္ခဲ့တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ အဆင့္အတန္းမျပည့္မီဘူးလို႔ သတ္မွတ္ခံေနရတယ္လို႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အထက္တန္းပညာေရးထဲက သင္ရိုးမာတိကာကို မျဖစ္မေန ေျပာင္းမယ္ဆိုရင္ လည္း အနည္းဆံုးေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ အနာဂတ္အတြက္ ခိုင္မာတဲ့.. အာမခံမႈေပးႏို္င္တဲ့... အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းပညာရပ္မ်ိဳး ျဖစ္ေစျပီး တကယ္လို႔ ျပည္ပတကၠသိုလ္ေတြကို ဆက္တက္မယ္ဆိုရင္ လည္း လြယ္လင့္တကူ ဆက္တက္ႏုိင္ေလာက္တဲ့ အဆင့္မီပညာေရးမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ ေပးႏိုင္တဲ့ သင္ရိုးမာတိကာ မ်ိဳးကိုသာ ျပဳျပင္ေရးဆြဲသင့္ပါတယ္။
ေမျငိမ္း (၂၀၀၇)
တကယ္ေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ ပညာေရးရဲ႔ အတန္းအဆင့္ေတြကို သတ္မွတ္တာကိုက ျပႆနာ၇ွိေနတာပါ။ ျပႆနာက အတန္းအဆင့္ သတ္မွတ္ပံုေတြက တျခားႏုိင္ငံေတြနဲ႔ မတူဘဲ သတ္မွတ္ထားတာပါပဲ။ ျမန္မာႏိုင္ငံက အေျခခံပညာမူလတန္းအဆင့္ကို ၄ႏွစ္ သတ္မွတ္ျပီး အလယ္တန္းဆင့္ကို ၄ႏွစ္ သတ္မွတ္တာ ေၾကာင့္ အထက္တန္းအဆင့္ဟာ ၉တန္း ၁၀တန္း ျဖစ္သြားရတာပါ။ ။ ဒီေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အေျခခံပညာ အထက္တန္း စာေမးပြဲေျဖတဲ့ ေက်ာင္းသားဟာ ျပဌာန္းတဲ့ သင္ရိုးေတြ အဆင့္အတန္း မနိမ့္ေပမဲ့ ႏွစ္ပိုင္းျခား သတ္မွတ္မႈ ျပႆနာေၾကာင့္ တကၠသိုလ္၀င္တန္းေျဖဆိုခ်ိန္မွာ အသက္ ၁၆ႏွစ္ပဲ ရွိေနေသးတာမို႔ ျပည္ပမွာ ပညာဆက္သင္တဲ့အခါ ဟိုမမီ ဒီမမီနဲ႔ အဆင္မေျပျဖစ္ၾကရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခု သင္ရိုးမာတိကာ ေျပာင္းမယ္ ဆိုတဲ့ အေပၚမွာ စဥ္းစားစရာေတြ ေျဖရွင္းရမယ့္ အခက္အခဲေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေနပါတယ္။
ကမၻာ့ႏုိင္ငံ အမ်ားစုကေတာ့ အေျခခံပညာ ပထမအဆင့္ (Primary) ဆိုတဲ့ မူလတန္းအဆင့္ကို ၆ႏွစ္ သတ္မွတ္ျပီး ဒုတိယအဆင့္(Secondary) ဆိုတဲ့ အလယ္တန္းအဆင့္ကို ၄ႏွစ္ သတ္မွတ္ ပါတယ္၊။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုး အေျခခံပညာရဲ႔ အထက္တန္း(High School) အဆင့္ကေတာ့ ၂ႏွစ္ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒီေတာ့ အေျခခံပညာ အထက္တန္း အဆင့္ ၁၁တန္း စတက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းသားက အသက္ ၁၆ႏွစ္ျဖစ္ေနပါျပီ။ ဒါေၾကာင့္ တကၠသိုလ္၀င္ အေျခခံပညာအထက္တန္း ၁၂တန္း စာေမးပြဲေျဖခ်ိန္ဆို ေက်ာင္းသားက အသက္ ၁၈ႏွစ္ ျဖစ္ေနရပါတယ္။ အဲဒါက ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္တဲ့ ႏိုင္ငံတကာရဲ႕ စံလည္းျဖစ္ပါတယ္။
ျပီးေတာ့ ႏိုင္ငံအမ်ားစုရဲ႔ အထက္တန္းပညာေရးက အနည္းဆံုး လက္ေတြ႔ အသက္ေမြး၀မ္း ေက်ာင္းလုပ္ႏိ္ုင္တဲ့ ပညာေရးမ်ိဳးကို ေပးႏို္င္ျပီးေတာ့ တျခားဖြံ႔ျဖိဳး တိုးတက္တဲ့ ထိပ္တန္း ႏိုင္ငံေတြရဲ႔ အဆင့္ျမင့္ပညာေရးေတြကို အလြယ္တကူ ဆက္သင္ၾကားႏိုင္တဲ့ အရည္အေသြးနဲ႔ အဆင့္အတန္း သတ္မွတ္ခ်က္ကိုလည္း ရရွိသြားေစတဲ့ ပညာေရးမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံနဲ႔ အိမ္နီးခ်င္းလို႔ ဆိုႏိုင္တဲ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ပါကစၥတန္ သီရိလကၤာ နဲ႔ စကၤာပူႏိုင္ငံေတြမွာ အထက္တန္းအဆင့္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြဟာ GCE O'level (General Certificate of Educaton) ကို ၀င္ေျဖႏုိင္ေလာက္တဲ့ အရည္အခ်င္းနဲ႔ စံသတ္မွတ္ခ်က္ ရႏိုင္ပါတယ္။ အနည္းဆံုး အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း တကၠသိုလ္တခုခု တက္ႏုိ္င္တဲ့ အဆင့္တခုကို ရႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီအျပင္ အထက္တန္းအဆင့္ျပီးခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းသားရဲ႔ အရည္အခ်င္းကိုလိုက္ပီး A' level(Advanced level) ကိုပါ ၀င္ေျဖႏိုင္တာမို႔ ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မီ တကၠသိုလ္ ေကာင္းေကာင္းထိကို တက္ခြင့္ရႏို္င္ၾကပါတယ္။
ျမန္မာႏို္င္ငံမွာ လက္ရွိ ျပဌာန္းထားတဲ့ သင္ရိုးမာတိကာေတြကလည္း တကယ္ေတာ့ အဆင့္မနိမ့္လွပါဘူး။ ျပႆနာရွိတာကေတာ့ အေျခခံပညာအထက္တန္း သင္ရိုးေတြထဲမွာ ၀ိဇၨာသီးသန္႔ဘာသာတြဲေတြ လုပ္လိုက္ တာက ဆိုးေနတာပါ။ ၀ိဇၨာသီးသန္႔ဘာသာတြဲ ယူၾကတဲ့ ကေလးေတြဟာ အထက္တန္းစာေမးပြဲ ေအာင္သြားတဲ့ ေနာက္မွာ ျပည္တြင္းက သာမန္ဘြဲ႔တခုကိုသာ ယူႏိုင္ၾကျပီးေတာ့ ျပည္ပမွာ ပညာဆက္သင္ဖို႔ အခြင့္အေရး မွာလည္း မလြယ္ကူၾကရတဲ့ ျပႆနာကို ရင္ဆိုင္ၾကရပါတယ္။ အနည္းဆံုး ႏုိင္ငံတကာအဆင့္မီ သက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းပညာ တခုခုကို သင္ႏုိင္ဖို႔အတြက္ လိုအပ္တဲ့ GCE O'level အဆင့္ စာေမးပြဲကိုေတာင္ ၀င္ေျဖဖို႔ မလြယ္တဲ့ ျပႆနာ ရွိပါ တယ္။
အဲဒီအျပင္ ေက်ာင္းပညာေရးထဲမွာ သင္ၾကားေရးအဆင့္မမီမႈ၊ သင္ေထာက္ကူပစၥည္း မျပည့္စံုမႈေတြေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္က အထက္တန္းပညာေရးအဆင့္အေနနဲ႔ တေန႔ ထက္ တေန႔ နိမ့္က် လာေနတာကလည္း ခုခ်ိန္မွာ ျပႆနာတခု ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ စကၤာပူႏိုင္ငံမွာ ပိုလီတက္ကနစ္ သက္ေမြးအတတ္ပညာသင္ ေက်ာင္း တက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က ေျပာျပပါတယ္။
'Polytechnic မွာ ၂၀၀၅ခုႏွစ္မတိုင္ခင္က ျမန္မာႏုိင္ငံက အထက္တန္း စာေမးပြဲေအာင္ျပီးသား ေက်ာင္းသား အေနနဲ႔ GCE O'level အဆင့္ကို မီေပမဲ့ ၂၀၀၅ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ကေလးေတြဟာ N'level ဆိုတဲ့ သာမန္အဆင့္(Normal Level)စာေမးပြဲကိုေတာင္ မနည္း ေျဖဆိုၾကရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပိုလီတက္ကနစ္လို ေက်ာင္းမ်ိဳးကိုေတာင္ ၀င္ခြင့္မရဘဲ ITE လို႔ ေခၚတဲ့ Institute of Technical Education လို သာမန္စက္မႈေက်ာင္း အဆင့္ေလာက္ကိုသာ မီၾကတာ မ်ားလာတယ္'လို႔ ေျပာျပပါတယ္။ အဲဒီအခါ ေက်ာင္းျပီးလို႔ အလုပ္ရတဲ့ေနရာမွာလည္း ျပီးတဲ့ ေက်ာင္းအဆင့္အတန္းနဲ႔ ပညာ အဆင့္အတန္းေၾကာင့္ လစာေကာင္းတဲ့ အလုပ္ရႏိုင္ေခ် နည္းသြားတယ္ လို႔ သူက ဆက္ေျပာျပပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အေျခခံပညာအထက္တန္းဆင့္ ပညာေရးကို တကယ္တမ္း ႏိုင္ငံတကာ အဆင့္မီေအာင္ ျပဳျပင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အေျခခံပညာ မူလတန္း အလယ္တန္းေတြက စျပီး လိုက္ဖက္ညီမယ့္ ပညာေရးပံုစံကို တည္ေဆာက္ထားသင့္တာပါ။ တကယ္လို႔ အထက္တန္းအဆင့္ကိုပဲ ကြက္ျပီး ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မီ ျပဳျပင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဆင္သင့္မျဖစ္ဘဲ တြန္းတင္ခံရတာမ်ိဳးမို႔လို႔ အေျခခံမခိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္ ေက်ာင္းသား ေတြသာ အခက္အခဲအမ်ားၾကီး ရင္ဆိုင္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာက ၁၉၆၂ကတည္းက ပညာေရးကို ခိုင္မာေအာင္ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္တာမ်ိဳးမရွိဘဲ စိတ္ကူးတည့္ သလို စမ္းသပ္ခဲ့တာကို ေက်ာင္းသားေတြ ေတာက္ေလွ်ာက္ခံလာခဲ့ၾကရတာပါ။ အဲဒီ အက်ိဳးဆက္ေတြေၾကာင့္ လည္း တခ်ိန္က ႏိုင္ငံတကာမွာ ပညာေရး အဆင့္အတန္းအရ ထိပ္တန္းေရာက္ခဲ့တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ အဆင့္အတန္းမျပည့္မီဘူးလို႔ သတ္မွတ္ခံေနရတယ္လို႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အထက္တန္းပညာေရးထဲက သင္ရိုးမာတိကာကို မျဖစ္မေန ေျပာင္းမယ္ဆိုရင္ လည္း အနည္းဆံုးေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ အနာဂတ္အတြက္ ခိုင္မာတဲ့.. အာမခံမႈေပးႏို္င္တဲ့... အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းပညာရပ္မ်ိဳး ျဖစ္ေစျပီး တကယ္လို႔ ျပည္ပတကၠသိုလ္ေတြကို ဆက္တက္မယ္ဆိုရင္ လည္း လြယ္လင့္တကူ ဆက္တက္ႏုိင္ေလာက္တဲ့ အဆင့္မီပညာေရးမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ ေပးႏိုင္တဲ့ သင္ရိုးမာတိကာ မ်ိဳးကိုသာ ျပဳျပင္ေရးဆြဲသင့္ပါတယ္။
ေမျငိမ္း (၂၀၀၇)
3 comments:
Burmese educational authorities always talk about new syllabus. Right approach is more important, I think. With tips and cheats on exams, no syllabus can help. “Education is useless” ideology is the worst poison for our country’s future. Authorities should focus on “how to get trust in education back from people” first. Though syllabuses are good themselves, our education system does not work in reality like Socialism is good in theory but not work. Our country urgently needs the ways to working education system. Those so called authorities are smart enough to know what is right, I believe but the question is “do they really want to do right?” The truth is they are doing what they are told. We all know that sadly heart broken truth.
I am really proud of you for working on this block. Thank you .
ကိုေပတိုးေရ.. အာဏာရွင္ကေတာ့ သူတို႔လုပ္ခ်င္ရာကို လုပ္တာပါပျ။ ဒါေပမဲ့ က်မတို႔ ျပည္သူလူထုက တခါတေလမွာ ကိုယ့္အခြင့္အေရး ဆိုတာကိုေတာင္ မသိတဲ့အတြက္ ခံေနၾကတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ က်မကေတာ့ လူထု အဲဒီသိသင့္တယ္ထင္တာေတြနဲ႔ အစိုးရဘက္က ဘယ္ေလာက္မွားေနတယ္ဆိုတာေတြကို သိေအာင္ ေျပာျပေပးေနတယ္ လို႔ပဲ သေဘာထားပါတယ္။ comment အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါ တယ္။
အန္တီေျပာတာ ျမန္မာျပည္ ပညာေရးအဆင့္က သိပ္မႏွိပ္ဘူးလို႔ ေျပာတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်မေလ့လာသိရွိရသေလာက္ကေတာ့ ျမန္မာျပည္ပညာေရးက ဒီဘက္က ႏိုင္ငံေတြနဲ႔စာရင္သိပ္ၿပီးႏွိပ္ပါတယ္။ က်မက ျမန္မာျပည္မွာ ၁၀ တန္းအထိပညာသင္ခဲ့ရပါတယ္။ အခုက်မ ေရာက္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံမွာလည္း ၁၂ တန္းေအာင္တဲ့အဆင့္ထိ က်မတက္ခဲ့ပါတယ္။ ျမန္္မာျပည္က ၁၀ တန္းနဲ႔ ဒီက ၁၂ တန္းဘာမွမဆိုင္ပါဘူး။ ျမန္မာျပည္မွာတုန္းက က်မမွတ္မိသေလာက္ က်မတို႔ဟာ ဖတ္စာအုပ္ထဲက ဆရာ၊ ဆရာမ မ်ဥ္းတားေပးတာကိုပဲ ႏုတ္တိုက္အာဂံုေဆာင္ၿပီး က်က္မွတ္လာခဲ့ရပါတယ္။ ၈ တန္းနဲ႔ ၉ တန္းက ျမန္မာလိုကေန အဂၤလိပ္လိုကို ေျပာင္းသြားေတာ့ ၉ တန္းတက္တဲ့ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ ေတာ္ေတာ္ကို အဂၤလိပ္စာ အခက္အခဲနဲ႔ ၾကံဳေတြ႔ရတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ၈ တန္းေအာင္လာတဲ့ ေက်ာင္းသားတေယာက္ရဲ့ အဂၤလိပ္စာအဆင့္အတန္းက ၉ တန္းမွာသင္ရတဲ႔ တျခား ဘာသာရပ္ေတြက အဂၤလိပ္စာကို ဖတ္ႏိုင္တဲ့ အဆင့္မွာ မရွိပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြက အဓိပၸါယ္နားမလည္ပဲ ဒီေမးခြန္းေမးရင္ ဒီအေျဖ ေျဖရမယ္ဆိုတာ သိရင္ၿပီးေရာ ဆိုၿပီး စာကို ႏွုတ္တိုက္ အာဂံုေဆင္ၿပီး က်က္ၾကတယ္။ ၈ တန္းအထိကေတာ့ ဗမာလိုက်က္ရေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာစကားမို႔ နားလည္ေသးတယ္။ ၉ တန္းနဲ႔ ၁၀ တန္းမွာ က်က္သာက်က္ၾကၿပီး ဘာမွနားမလည္ပဲ စာေမးပြဲေအာင္သြားတဲ့သူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ ဒီဘက္ႏိုင္ငံေတြမွာေတာ့ ဖတ္စာအုပ္ကို Reference အျဖစ္ပဲ က်မတို႔ သံုးရၿပီး စာေပးပြဲအျပင္ ကိုယ့္ဖါသာကိုယ္ Research ေတြလုပ္ၿပီး စာတမ္းေတြျပဳစုရေတာ့ တကယ့္လက္ေတြ႔ဘ၀မွာ ကိုယ္သင္တဲ့ စာေတြကို ဘယ္လိုအသံုးခ်ေနတယ္ဆိုတာ သိရၿပီး လက္ေတြ႔နဲ႔စာေတြ ေပါင္းစပ္ေစတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ သင္ရိုးညြန္းတမ္း ဘယ္လိုပဲေျပာင္းေျပာင္း ဖတ္စာအုပ္ထဲကအတိုင္း အာဂံုေဆာင္ၿပီး စာေမးပြဲေျဖရတဲ႔ စနစ္ႀကီးကို မေျပာင္းရင္ ေက်ာင္းသားေတြ တိုးတက္မႈမရွိႏိုင္ဘူးလို႔ က်မျမင္ပါတယ္။
Post a Comment