စစ္ပညာေရးစနစ္သို႔

အေျခခံပညာအထက္တန္းေက်ာင္းေတြမွာ တကၠသိုလ္က ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာပါရဂူေတြကိုသာ ေက်ာင္းအုပ္ အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခန္႔အပ္ေတာ့မယ္ ဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ျပီးခဲ့တဲ့ အပတ္ေတြမွာ ေဆြးေႏြးခဲ့ပါ တယ္။ အဲဒီမွာ အခ်က္အလက္တိုင္းဟာ ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ ပါရဂူေတြကို အေျခခံပညာေက်ာင္းအုပ္အျဖစ္ ခန္႔အပ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္တဲ့ အခက္အခဲေတြ ျပႆနာေတြ အားနည္းခ်က္ေတြကိုပဲ ေျပာခဲ့ပါ တယ္။

တကယ္လည္း ပါရဂူေတြ ေက်ာင္းအုပ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ပညာေရးက႑အေနနဲ႔ အားသာခ်က္ဆိုတာမ်ိဳး မရွိသေလာက္ပါပဲ။ ေက်ာင္းအုပ္လုပ္သူေတြရဲ႔ ဂုဏ္ပုဒ္အျဖစ္ ေဒါက္တာဘယ္သူလို႔ တတ္ႏို္င္ျပီး သူရဲ႕ သက္ဆိုင္ရာ ဘာသာရပ္မွာ၀င္ျပီး အနည္းအက်ဥ္း အၾကံေပးႏိုင္မယ္။ ဒီေတာ့ ဒါမ်ိဳးဟာ အေျခခံပညာ ေက်ာင္းတေက်ာင္းရဲ႔ ေက်ာင္းအုပ္ျဖစ္ဖို႔အတြက္ အဓိကက်က် လိုအပ္တဲ့ အရည္အေသြးမ်ိဳးလည္း မဟုတ္ပါဘူး၊

တကယ္ေတာ့ ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ ပါရဂူေတြအတြက္ အေျခခံပညာေရးနယ္ပယ္ဟာ လုပ္ငန္းခြင္ အသစ္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို အေျခခံပညာေက်ာင္းရဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ပံုနဲ႔ တကၠသိုလ္ အဆင့္အုပ္ခ်ဳပ္ပံုမတူတဲ့အေၾကာင္းမွာ တင္ျပေဆြးေႏြးခဲ့ျပီးျဖစ္ပါတယ္။ ခုဆိုရင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕လယ္ေခါင္က နာမည္ၾကီး အထက္တန္းေက်ာင္း ႏွစ္ေက်ာင္းမွာဆိုရင္ ေက်ာင္းအုပ္အသစ္အျဖစ္ ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ခန္႔အပ္ခံရျပီး ေရာက္လာတဲ့ ပါရဂူႏွစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ေရာ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ခံ ၀ါရင့္ ဆရာၾကီးဆရာမၾကီးေတြအေနနဲ႔ေရာ၊ လုပ္ငန္းခြင္မွာ အဆင္မေျပမႈ၊ ေႏွာင့္ေႏွးၾကန္႔ၾကာမႈ၊ စိတ္အႏွာက္အယွက္ျဖစ္ရမႈေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနၾကရပါ တယ္။ အဲဒီအျပင္ အျပန္အလွန္ ေလးစားယံုၾကည္မႈ၊ အားကိုးမႈ၊ အတူတကြ ပူးေပါင္း လုပ္ေဆာင္မႈေတြနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းရတဲ့ အေျခခံပညာေက်ာင္းရဲ႕ သဘာ၀ထဲမွာ အေျခခံပညာ ေက်ာင္းရဲ႕ သေဘာသဘာ၀နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ေသေသခ်ာခ်ာ နားမလည္တဲ့အျပင္ အေတြ႔အၾကံဳလုပ္သက္အားျဖင့္ေရာ အသက္အားျဖင့္ေရာ ငယ္ရြယ္ၾကတာ မို႔လို႔ ေက်ာင္းအုပ္အသစ္ေတြဟာ ခုခ်ိန္မွာ သူတို႔ရဲ႕လုပ္ငန္းခြင္အသစ္မွာ အဆင္မေျပမႈေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေန ၾကရပါတယ္။ ဒါေတာင္ ပညာေရးေလာကထဲက ၀န္ထမ္းအခ်င္းခ်င္းကိစၥပဲ ရွိပါေသးတယ္။ လုပ္ငန္းပိုင္းဆိုင္ရာ အခက္အခဲေတြ မပါေသးပါဘူး။၊

ေနာင္သိပ္မၾကာခင္ ကာလမွာဆိုရင္ေတာ့ အထက္တန္းေက်ာင္းေတြရဲ႕ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးေတြအျဖစ္ ပါရဂူ ေတြကသာ ေနရာယူလာေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပီးခဲ့တဲ့ တပတ္မွာ တင္ျပခဲ့သလိုပဲ ျမန္မာတႏိုင္ငံလံုး အတိုင္းအတာနဲ႔ အထက္တန္းေက်ာင္းေပါင္း ႏွစ္ေထာင္ နီးပါးမွာ တေျပးညီျဖစ္ဖို႔ ပါရဂူဘြဲ႔ရ ႏွစ္ေထာင္နီးပါး လိုလာမွာပါ။ အဲဒီအခါ လက္ရွိ ပါရဂူ အေရအတြက္နဲ႔ လိုအပ္တဲ့ ေက်ာင္းအုပ္ေနရာေတြအတြက္ ျဖည့္ဆည္း ဖို႔ကေတာ့ စစ္တကၠသိုလ္ထြက္ ပါရဂူမ်ားရွိေနၾကပါတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာသိပၸံအထူးျပဳ အပါအ၀င္ ၀ိဇၨာသိပၸံ အထူးျပဳဘာသာရပ္ေတြနဲ႔ ေက်ာင္းျပီးထားတဲ့ စစ္တပ္အရာရွိေတြထဲက ရာဂဏန္းနီးပါးေလာက္က ခုခ်ိန္မွာ ပါရဂူဘြဲ႔ယူတန္းေတြ တက္ေနၾကပါျပီ။ ေနာင္ သိပ္မၾကာခင္အခ်ိန္မွာ လိုအပ္လာမယ့္ အထက္တန္း ေက်ာင္းအုပ္ ရာထူးေနရာေတြမွာ သူတို႔ကို ခန္႔အပ္ႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီ အေျခအေနအရ ျမန္မာႏို္င္ငံရဲ႕ ပညာေရးထဲမွာ အေရးၾကီးဆံုးျဖစ္တဲ့ အေျခခံပညာေရးနယ္ပယ္မွာ စစ္တကၠသိုလ္ထြက္ ပါရဂူမ်ားက ၀င္ေရာက္ လႊမ္းမိုး ခ်ဳပ္ကိုင္ခြင့္ရလာႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာကေတာ့ စစ္တပ္ရဲ႕ အၾကီးအကဲေတြဟာ အခြင့္ထူးခံ လူတန္းစားတစ္ရပ္အျဖစ္ ၾကီးစိုးလာခဲ့တာ ႏွစ္၅၀နီးပါးရွိခဲ့ပါျပီ။ စစ္တပ္ရဲ႔ ထံုးစံအတိုင္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပံုစံ ဟာ အမိန္႔နာခံေရးကသာ အဓိက ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္တပ္ရဲ႕ လက္သံုးစကားျဖစ္တဲ့ ‘ေရဗူးေပါက္တာ မလိုခ်င္ဘူး.. ေရပါတာသာလိုခ်င္တယ္’ ဆိုတဲ့ အမိန္႔မ်ိဳးကို ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းမွာဆိုရင္ ပညာေရးေလာကထဲက ပါေမာကၡခ်ဳပ္ေတြ ပါေမာကၡေတြကေတာင္ လက္စြဲ သံုးလာၾကတာေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါဟာ စစ္တပ္ရဲ႔ စရိုက္ လကၡဏာ လႊမ္းမိုးခံလာရ တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ အက်ိဳးဆက္ေတြေၾကာင့္ပဲ စာေမးပြဲေအာင္စာရင္းမွာ ေအာင္ခ်က္ေကာင္းတယ္ဆိုတဲ့ အေရအတြက္ကိုပဲ လိုခ်င္တယ္… အရည္အခ်င္း မျပည့္ဘူးဆိုတာကို မသိခ်င္ဘူး… ဆိုတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳး ေရာက္လာတာပါ။

တကယ္ေတာ့ စာသင္ေက်ာင္းဆိုတာဟာ အမိန္႔နဲ႔ တည္ေဆာက္ရတဲ့ေနရာ မဟုတ္ပါဘူး။ စစ္သင္တန္း ေက်ာင္းမွာလို အမိန္႔နာခံတတ္ဖို႔ကိုသာ ဦးတည္တဲ့ဲ့ ပညာေရးမ်ိဳးလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ပညာေရးရဲ႔ အဓိက လိုအပ္ခ်က္ကိုက ေက်ာင္းေနေပ်ာ္ျပီး စာေတာ္ၾကဖို႔သာ ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဒီမိုကေရစီပညာေရး မွာဆိုရင္ ဆရာဆိုတာဟာ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ကေလးေတြရဲ႕ စာသင္ခန္းထဲက ပညာေရးဆိုင္ရာ လိုအပ္ခ်က္ ေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးဖို႔၊ ေျဖရွင္းေပးဖို႔ဆိုတဲ့ အေနအထားနဲ႔ ရွိေနၾကရတာပါ။ အဲဒီသေဘာကို ဒီမိုကေရစီပညာေရးအေၾကာင္း စာအုပ္ေရးခဲ့တဲ့ အေမရိကန္ဒႆနပညာရွင္ John Dewey ေျပာခဲ့တဲ့ “ပညာေရးဟာ သင္ၾကားျခင္းမဟုတ္၊ ကေလးဘာသာ သင္ယူတတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးျခင္းသာ ျဖစ္တယ္” ဆိုတာမွာ ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။

အဲသလိုပဲ ပညာေရးအယူအဆနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ လက္ဦးဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ဂရိအေတြးအေခၚပညာရွင္ Aristotle ကလည္း ဘီစီ ၃၈၄ တုန္းမွာကတည္းက “ပညာေရး ဟာ လူသားေတြရဲ႕ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးကို ပ်ိဳးေထာင္ေပးဖို႔ တာ၀န္ရွိတယ္” ဆိုတာကို ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာဆရာမေတြရဲ႕တာ၀န္ဟာ ကေလးေတြကို စာသင္သား ေတြကို သူတို႔ရဲ႕ ပင္ကိုအရည္အေသြးေတြ ပြင့္လန္းၾကီးထြားလာေအာင္ ကူညီ ပံ့ပိုး ပ်ိဳးေထာင္ ေပးရမွာသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမိန္႔ေပး ပံုသြင္းဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါမွပဲ ကေလးေတြဟာ လြတ္လပ္စြာ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားႏိုင္တဲ့၊ လြတ္လပ္စြာ ေတြးေတာ ၾကံစည္တတ္တဲ့၊ လြတ္လပ္စြာ တီထြင္ဖန္တီးႏိုင္တဲ့၊ ေရွ႕ေဆာင္ လမ္းညႊန္ႏို္င္တဲ့ စြမ္းရည္ရွိသူေတြအျဖစ္ ၾကီးျပင္းလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါမွပဲ အဲဒီစာသင္သားေတြ ဦးေဆာင္ မယ့္ အနာဂတ္ကလည္း ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္တဲ့ အနာဂတ္ျဖစ္လာမွာပါ။

တကယ္ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံပညာေရးရဲ႕ ၾကီးမားတဲ့ အက်ပ္အတည္း ျပႆနာေတြထဲမွာ စစ္တပ္အစိုးရေတြရဲ႕ ၾကီးစိုးခ်ယ္လွယ္ခံရမႈက အဓိကက်တဲ့ အေၾကာင္းရင္းတခုပါပဲ။ ၁၉၆၂ေနာက္ပိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းအစိုးရ လက္ထက္ကတည္းက တပါတီစနစ္ေအာက္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ပညာေရး၊ ဘာသာေရး၊ စာေပ ယဥ္ေက်းမႈ အႏုပညာေတြဟာ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆန္ဆန္ အမိန္႔နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ စီမံ ခံခဲ့ရတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ပဲ စာသင္ခန္းေတြထဲ မွာေတာင္ ဆရာကို တုံ႔ျပန္ မေဆြးေႏြးရတဲ့ Teacher centered teaching ကသာ ေတာက္ေလွ်ာက္ လႊမ္းမိုးခဲ့တာ ဒီကေန႔အထိပါပဲ။

၁၉၉၀ ေနာက္ပိုင္း အာဏာသိမ္းစစ္အစိုးရ လက္ေအာက္မွာေတာ့ ႏိုုင္ငံေရးျပႆနာေတြရဲ႕ ရိုက္ခတ္မႈေၾကာင့္ ေက်ာင္းပညာေရးဟာ အမိန္႔နာခံတတ္ဖို႔ကိုသာ ဦးတည္တဲ့ အေျခေနကို လံုးလံုး ေရာက္လာခဲ့တာ ေတြ႔ရပါတယ္။ စစ္အစိုးရရဲ႕ စစ္တပ္ဆန္ဆန္ အမိန္႔ေပးအုပ္ခ်ဳပ္မႈကို ပညာေရး အာဏာပိုင္ေတြ ကိုယ္တိုင္က လိုက္နာလက္ခံလာ ပါတယ္။ ဒါဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ပညာေရးအဆင့္အတန္း နိမ့္ပါးက်ဆင္းလာရတဲ့ အရင္းခံအေၾကာင္းေတြထဲက တစ္ခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အခုဆိုရင္ေတာ့ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံအတြက္ အေရးၾကီးဆံုး ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈျဖစ္တဲ့ ပညာေရးနယ္ပယ္ထဲကို စစ္တကၠသိုလ္ေတြကေန စနစ္တက် ေမြးျမဴ ပံုသြင္း ေလ့က်င့္ေပးထားတဲ့၊ ပညာရွင္ဆိုသူ ပါရဂူေတြက ၀င္ေရာက္ ခ်ဳပ္ကိုင္ ခ်ယ္လွယ္လာမယ့္ အေျခေနမ်ိဳးကို ေတြ႔ေနရျပီ ျဖစ္ပါတယ္။

ျပီးခဲ့တဲ့ ၾသဂုတ္လ ၉ရက္ေန႔က စကၤာပူႏိုင္ငံရဲ႔ ၄၂ႏွစ္ေျမာက္ အမ်ိဳးသားေန႔မွာ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ လီရွန္လံုး (Lee Hsien Loong ) က ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ေျပာသြားရာမွာ ေက်ာင္းေတြမွာ သင္ယူျခင္းကို ပိုတိုးျမွင့္ပါ.. သင္ၾကားျခင္းကို ေလွ်ာ့ခ်ပစ္ပါ.. Learn.. more, teach... less လို႔ ေျပာသြားတာဟာ စိတ္၀င္စားစရာပါပဲ။ ေလာေလာဆယ္မွာ ပညာေရးအရ ကမၻာ့အဆင့္မီလို႔ ဆိုႏိုင္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံက လူငယ္ေတြ အေျမာက္အမ်ား သြားေရာက္ပညာသင္ေနၾကတဲ့ ကၽြန္းႏိုင္ငံေလးရဲ႕ ပညာေရးဦးတည္ခ်က္ကလည္း ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ လြတ္လပ္စြာ သင္ယူႏိုင္ခြင့္ကိုသာ အားေပးဖို႔ ေျပာေနတာပါပဲ။ ဒါဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံက အာဏာပိုင္မ်ားအေနနဲ႔ သတိျပဳဆင္ျခင္စရာေကာင္းတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္္။

ေမျငိမ္း(၂၀၀၇၊ ၾသဂုတ္)