Building Knowledge Economies စာတမ္း(၅)

ကမာၻ႔ဘဏ္ ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္မႈ ေလ့လာေရးအဖြဲ႔ရဲ့ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္မွာ ထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့ စာတမ္းပါ Building Knowledge Economies ပညာေရးဆိုင္ရာ အၾကံျပဳခ်က္ မူ၀ါဒေတြကို မူလတန္းပညာေရးအတြက္… အလယ္တန္းနဲ႔ အထက္တန္းပညာေရးအတြက္… တကၠသိုလ္ေကာလိပ္အဆင့္ ပညာေရးအတြက္ စသျဖင့္ တက႑စီကို အေသးစိတ္ ေဆြးေႏြးတင္ျပေနခဲ့တာ ခုတပတ္မွာေတာ့ ေနာက္ဆံုးက႑အျဖစ္ စဥ္ဆက္မျပတ္ ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အၾကံျပဳခ်က္ မူ၀ါဒေတြကို ေျပာျပပါ့မယ္၊

စဥ္ဆက္မျပတ္ပညာေရးအတြက္ ပထမဆံုးအၾကံျပဳထားတာကေတာ့ စာတတ္ေျမာက္မႈႏႈန္း ျမင့္မားလာေရး အတြက္ ေဆာင္ရြက္ရမယ္ဆိုတာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါကေတာ့ ပညာကို တသက္တာလံုး စဥ္ဆက္မျပတ္ သင္ယူ သြားႏိုင္ဖို႔ဆိုရင္ ႏိုင္ငံသားေတြဟာ စာတတ္ ေျမာက္ျပီးသားျဖစ္ဖို႔ တနည္းအားျဖင့္ အေျခခံပညာေရးကို ရထား ျပီးသား ျဖစ္ဖို႔ေတာ့ လိုပါတယ္၊ ဒါမွပဲ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ေက်ာင္းပညာေရးကို မယူႏိုင္တဲ့ မရႏိုင္တဲ့ သူေတြဟာ ျပင္ပကေန ကိုယ့္ဘာသာ စာဖတ္ေလ့လာျပီး ပညာကို စဥ္ဆက္မျပတ္ သင္ယူသြားႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါ တယ္၊

ဒါေၾကာင့္ပဲ ႏိုင္ငံသားတိုင္း စာတတ္ေျမာက္ဖို႔ တနည္းအားျဖင့္ စာတတ္ေျမာက္မႈႏႈန္း ျမင့္မားလာေစဖို႔အတြက္ အစိုးရေတြက Education for All ဆိုတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္နဲ႔ အေျခခံပညာအဆင့္ကို အခမဲ့ပညာေရးအျဖစ္ သတ္မွတ္ေပးထားၾကတာပါ၊ ဒါမွပဲ မိဘေတြအေနနဲ႔ ကေလးပညာေရးအတြက္ စရိတ္စကကို သိပ္ မပူပင္ ရေတာ့တာ မို႔လို႔ ကေလးတိုင္း စာသင္ခန္းထဲ ေရာက္လာႏိုင္တာေၾကာင့္ စာတတ္ေျမာက္မႈႏႈန္း ျမင့္မားလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါ့အျပင္ ဖြံ႔ျဖိဳးဆဲႏိုင္ငံေတြက အစိုးရေတြအေနနဲ႔ ကိုယ့္ႏိုင္ငံက စာမတတ္သူေတြကိုလည္း အေရး အဖတ္ အတြက္ စတဲ့ အေျခခံက်တဲ့ ပညာေရးမ်ိဳးကို သင္ၾကားေပးႏိုင္ဖို႔ စီမံခ်က္ေတြ ခ်မွတ္ျပီး စနစ္တက် ေဆာင္ရြက္ဖို႔ လိုပါတယ္၊ ဒါမွပဲ ႏိုင္ငံဖြံ႔ျဖိဳးေရးအတြက္ လိုအပ္ေနတဲ့ အသိပညာရွင္ေတြ အတတ္ပညာရွင္ေတြ အေျမာက္အမ်ား ရရွိလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ စာတတ္ေျမာက္မႈႏႈန္း ျမင့္မားလာေရးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ရ မယ္ဆိုတဲ့ မူ၀ါဒဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ အဓိက လိုအပ္ခ်က္ပဲ ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုရမွာပါ၊

Building Knowledge Economies စာတမ္းရဲ့ စဥ္ဆက္မျပတ္ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဒုတိယ အၾကံျပဳခ်က္ကေတာ့ Economy အရ လိုအပ္တဲ့ အရည္အခ်င္း ေတြ ျပည့္မီေအာင္ သင္ၾကားေပးႏိုင္မယ့္ သင္တန္းေတြ ဖြင့္ေပးရမယ္ ဆိုတာျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါကလည္း ဖြံ႔ျဖိဳးဆဲႏိုင္ငံေတြအေနနဲ႔ Economy အရ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတခု စနစ္တက် ဖန္တီးဖို႔အတြက္ လိုအပ္တဲ့ အရည္အခ်င္းေတြကို ေက်ာင္းပညာေရးထဲမွာ သင္ရိုးအျဖစ္ ထည့္သြင္းျပီး သင္ၾကားေလ့က်င့္ေပးသလိုပဲ တခ်ိန္တည္းမွာ ေက်ာင္းျပင္ပ Informal Education အေနနဲ႔ ေလ့လာသင္ယူေနသူေတြအတြက္လည္း Economy နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အသိပညာေတြကို သင္ၾကား ေပးႏိုင္မယ့္ အလုပ္ရံုေဆြးေႏြးပြဲ Workshop ေတြ။ သင္တန္းေတြ ဖြင့္ေပးဖို႕ပါ၊ ဒါကလည္း ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံရဲ႑ ဖြံ႔ျဖိဳး တိုးတက္ေရးမွာ အဓိကက်တဲ့ လိုအပ္ခ်က္တရပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊

ေနာက္ထပ္အၾကံျပဳခ်က္တခ်က္ျဖစ္တဲ့ အရည္အခ်င္းျမွင့္တင္ေရးသင္တန္းေတြ ဖြင့္ေပးရမယ္ ဆိုတာ ကေတာ့ ဖြံ႔ျဖိဳးဆဲႏိုင္ငံေတြမွာ အစိုးရေတြနဲ႔အတူ ကုလသမဂၢအပါအ၀င္ အစိုးရ မဟုတ္တဲ့ အဖြဲ႔အစည္း (NGOs)ေတြ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေနၾကတဲ့ မူ၀ါဒပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊ အဓိကကေတာ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းထဲမွာ တိ္ုးတက္ တဲ့ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ဖို႔အတြက္ ႏိုင္ငံသားေတြမွာ ရွိဖို႔ လိုအပ္တဲ့ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးေတြ… ဥပမာေျပာျပရရင္ လူသားခ်င္း ကူညီပံ့ပိုးမႈဆိုင္ရာ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သင္တန္းမ်ိဳးေတြ။ ေဆြးေႏြးပြဲေတြ၊ ျပီးေတာ့ လူမႈအဖြဲ႔အစည္း ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္ဖို႔အတြက္ ကူညီပံ့ပိုးမႈေတြေပးဖို႔ သိသင့္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ ဥပမာ… ပညာေရး က်န္းမာေရးနဲ႔ သဘာ၀၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးေတြနဲ႔ သိပႁံပညာဆိုင္ရာဗဟုသုတေတြကို ျဖန္႔ေ၀ေပးႏိုင္ဖို႔အတြက္ workshop ေတြ သင္တန္းေတြ လုပ္ၾကဖို႔ပါ၊ အဲဒီအခါ အဲဒီသင္တန္းေတြ ေဆြးေႏြးပြဲ ေတြမွာ ပါ၀င္တက္ေရာက္တဲ့သူေတြ အခ်င္းခ်င္း ၀ိုင္း၀န္း ေဆြးေႏြး အေျဖရွာၾကရင္းနဲ႔ အရည္အခ်င္းေတြ ျမင့္တက္ေစလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္၊

ႏိုင္ငံတကာမွာကေတာ့ စဥ္ဆက္မျပတ္ ပညာသင္ခ်င္တဲ့ ကိုယ့္ႏိုင္ငံသားေတြအတြက္ေရာ ေက်ာင္းသား လူငယ္ ေတြအတြက္ေရာ အလြယ္တကူ ပညာရွာလို႔ရေအာင္ အင္တာနက္ကို လြယ္လြယ္ကူကူ သံုးႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္ေပးထားတဲ့အတြက္ ebook, audio book ေတြ ရွာေဖြ ေလ့လာဖတ္ရႈႏိုင္တာမ်ိဳး။ လိုအပ္တဲ့ စာအုပ္ စာတမ္းေတြကို ျပည္ပကေန တင္သြင္းျပီး ျပန္ ျဖန္႔ေပးတာမ်ိဳး။ ပညာရပ္ဆိုင္ရာ စီဒီေတြ ထုတ္ေ၀ခြင့္ ေပးထားတာမ်ိဳးနဲ႔ ပညာေရးဆိုင္ရာအသိအျမင္ေတြရေအာင္ အမ်ားႀကီး လမ္းဖြင့္ေပးထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္၊ တကယ္ေတာ့ ဖြံ႔ျဖိဳးဆဲႏိုင္ငံေတြအေနနဲ႔ ကမာၻနဲ႔အညီ အခ်ိန္မီ လိုက္ႏိုင္ဖို႔ ဆိုရင္ အဲလို ပညာေရးလြတ္လပ္ခြင့္ နည္းပညာ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြ ရွိဖို႔ လိုပါတယ္၊ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံလို အဘက္ဘက္က နိမ့္က်ယိုယြင္းေနတဲ့ တိုင္းျပည္မွာဆိုရင္ စဥ္ဆက္မျပတ္ ပညာေရးအျဖစ္ Informal ပညာေရးကို ေသေသခ်ာခ်ာ လမ္းဖြင့္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္၊

ဒါေပမဲ့ လက္ရွိအေနအထားမွာေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ စစ္အစိုးရက အိုင္တီနည္းပညာနဲ႑ ဗဟုသုတရွာေဖြ ပညာ ဆည္းပူးေနတဲ့ လူငယ္ေတြကို အမ်ိဳးမ်ိဳး ပိတ္ဆို႔ တားျမစ္ေနရံု သာမကဘဲ ျခိမ္းေျခာက္ ျပစ္ဒဏ္ေပးတာေတြပါ လုပ္ေနတာပါ၊ ဒါေၾကာင့္ပဲ ပညာတတ္လူငယ္ အိုင္တီနည္းပညာရွင္ ဘေလာ့ဂါ ေနဘုန္းလတ္ကို အျပစ္ တစံုတရာ မရွိပါဘဲနဲ႔ အီလက္ထရြန္းနစ္ဥပေဒဆိုတာနဲ႔ ႏွစ္ရွည္ ေထာင္ခ် အျပစ္ေပးခဲ့တာပါ၊ ဒါဟာ အိုင္တီ နည္းပညာကို သံုးျပီး ဘ၀ေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ ႀကိဳးစားေနတဲ့ လူငယ္ထု တစ္ရပ္လံုးရဲ့ လက္ေတြ႔ဘ၀နဲ႔ အနာဂတ္ေတြကို ေထာင္ခ်လိုက္တာနဲ႔ အတူတူပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊ အဲဒီအျပင္ ဒါဟာ ဒီကေန႔ လူငယ္ထုရဲ့ ကိုယ္စြမ္း ဥာဏ္စြမ္းနဲ႔ တည္ေဆာက္မယ့္ ေခတ္မီ ျမန္မာႏိုင္ငံႀကီးျဖစ္လာမယ့္ အနာဂတ္ကို တားျမစ္ဖ်က္ဆီး လိုက္တာ နဲ႔လည္း အတူတူပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊

တကယ္ေတာ့ ျပည္သူလူထုအေနနဲ႔ စဥ္ဆက္မျပတ္ပညာေရး ရဖို႔အတြက္ဆိုရင္ အာဏာရွင္အစိုးရေတြက ဘယ္လိုပဲ ပိတ္ပင္တားဆီးေပမဲ့ ကိုယ့္ဘာသာ နည္းလမ္း ရွာေဖြျပီး ေလ့လာသင္ယူလို႔ေတာ့ ရႏိုင္ပါတယ္၊ ရႏိုင္သေလာက္ စာအုပ္စာတမ္းေတြ ရွာေဖြ ဖတ္တာမ်ိဳး။ အနည္းဆံုး ျပည္ပ လိႈင္းတို ေရဒီယိုေတြကေန ထုတ္လႊင့္ေပးေနတဲ့ အသံလႊင့္အစီအစဥ္ေတြကို မျပတ္ နားေထာင္ျပီး အဂၤလိပ္စာ အဂၤလိပ္စကားကအစ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ အေထြေထြ ဗဟုသုတေတြအထိ ေလ့လာ ရယူႏိုင္ပါတယ္၊ အဲဒီအတြက္ မီဒီယာေတြဘက္ကလည္း လူငယ္ေတြ ျပည္သူေတြအတြက္ လိုအပ္မယ့္ အသိပညာေပးအစီအစဥ္ေတြကို စီစဥ္ ထုတ္လႊင့္ေနၾကပါတယ္။၊ ဒါေၾကာင့္ စဥ္ဆက္မျပတ္ ပညာေရးမ်ိဳး ရယူသင္ၾကားႏိုင္ဖို႔ အတြက္ အစိုးရေတြမွာ အဓိက တာ၀န္ရွိတယ္ဆိုေပမဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံလို အာဏာရွင္အစိုးရမ်ိဳးရဲ့ လက္ေအာက္မွာေတာ့ ျပည္သူလူထု အေနနဲ႔ ကိုယ့္အားကိုယ့္ကိုးစနစ္နဲ႔ စဥ္ဆက္မျပတ္ပညာေရးကို ႀကိဳးစားရယူသင့္တယ္လို႔ အၾကံျပဳ တင္ျပလိုက္ ရပါတယ္္၊

Building Knowledge Economies စာတမ္း(၄)

ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ လက္ရွိအေနအထား လိုအပ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ကိုက္ညီျပီး နည္းယူ ေဆာင္ရြက္သင့္တဲ့ ပညာေရးဆိုင္ရာ အၾကံျပဳခ်က္ေတြအေနနဲ႔ ကမၻာ့ဘဏ္ ဖြံ႔ျဖိဳး တိုးတက္မႈ ေလ့လာေရးအဖြဲ႔ရဲ႔ ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္မွာ ထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့ Building Knowledge Economies စာတမ္းပါ ပညာေရးဆိုင္ရာ အၾကံျပဳခ်က္ မူဝါဒေတြကို အေသးစိတ္ ေဆြးေႏြးတင္ျပေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခု ဒီတပတ္မွာေတာ့ တကၠသိုလ္ေကာလိပ္အဆင့္မွာ ခ်မွတ္သင့္တဲ့ မူဝါဒေတြကို ေျပာျပသြားမွာပါ။

တကၠသိုလ္ေကာလိပ္အဆင့္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ မူဝါဒေတြထဲမွာ
- ပညာေရးအဆင့္အတန္း ျမင့္မားလာေစဖို႔ ေဆာင္ရြက္ရမယ္
- Economy နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး အသံုးဝင္ႏိုင္မယ့္ အရည္အခ်င္းေတြ ရွိလာေစဖို႔ ဦးတည္ရ မယ္
-ေက်ာင္းသားေတြရဲ႔ လက္ေတြ႔က်က် စီစဥ္လုပ္ေဆာင္တတ္တဲ့ အရည္အခ်င္းေတြကို ေဖာ္ထုတ္ေပးႏိုင္ဖို႔ အတြက္ လုပ္ငန္းရွင္ေတြဆီက အၾကံဥာဏ္ေတြ ရယူရမယ္
- အခ်ိန္ကာလတိုတိုအတြင္းမွာ တတ္ေျမာက္ႏိုင္မယ့္ ပိုလီတက္ကနစ္လို နည္းပညာပိုင္း ဆိုင္ရာ သင္တန္းေတြ ဖြင့္ရမယ္
ဆိုတဲ့အခ်က္ေတြကို ေဖာ္ျပထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။

အဲဒီအခ်က္ေတြကို လက္ရွိျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႔ တကၠသိုလ္ပညာေရးအေျခအေနနဲ႔ တခ်က္ခ်င္း ႏႈိင္းယွဥ္ ခိ်န္ထိုး ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ပညာေရးအဆင့္အတန္းျမင့္မားလာေစဖို႔ ေဆာင္ရြက္ရမယ္ ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ႏိုင္ငံတကာစံခ်ိန္မီ အဆင့္ျမင့္တကၠသိုလ္ပညာေရးျဖစ္ဖို႔အတြက္ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြဟာ အေျခခံ ေက်ာင္းသားအခြင့္အေရးေတြျဖစ္တဲ့ လြတ္လပ္စြာ ပညာသင္ၾကားခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ ဆည္းပူးေလ့လာခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ စုေဝးတိုင္ပင္ခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ ေဝဖန္ေျပာဆိုခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ ၾကံစည္အားထုတ္ခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ သုေတသနျပဳခြင့္နဲ႔ လြတ္လပ္စြာ ေရးသားဖန္တီးခြင့္ေတြ ရွိရပါမယ္။ ဒါမွပဲ ေက်ာင္းသား လူငယ္ေတြဟာ ေခတ္မီတိုးတက္တဲ့ ပညာေရးမ်ိဳးကို ရႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီအျပင္ တကၠသိုလ္ပညာေရး အဆင့္အတန္းျမင့္မားလာေစဖို႔အတြက္ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္ေတြျဖစ္တဲ့ ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မီ သိပၸံနဲ႔နည္းပညာေတြ၊ စာအုပ္စာတမ္းနဲ႔ သင္ၾကားေရး အေထာက္အကူျပဳ ပစၥည္း ကိရိယာေတြ၊ အရည္အေသြး ျပည့္မီတဲ့ ဆရာဆရာမေတြ၊ အရည္အေသြးမီ ေက်ာင္းေဆာင္ စာသင္ခန္းေတြ ကိုလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံပညာေရးထဲမွာ ခုခ်ိန္ထိ လိုအပ္ေနေသးတာ ေတြ႔ေနရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ Building Knowledge Economies စာတမ္းပါ အၾကံဳျပဳခ်က္ထဲက ပညာေရးအဆင့္အတန္း ျမင့္မားလာေစဖို႔ ေဆာင္ရြက္ ရမယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံအေနနဲ႔ အထူး ထည့္သြင္းေဆာင္ရြက္ရမယ့္ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါ တယ္။

Building Knowledge Economies စာတမ္းအရ တကၠသိုလ္ေကာလိပ္အဆင့္အတြက္ ေနာက္ထပ္ ခ်မွတ္သင့္ တဲ့ မူဝါဒကေတာ့ Economy နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး အသံုးဝင္ႏိုင္မယ့္ အရည္အခ်င္းေတြ ရွိလာေစဖို႔ ဦးတည္ရမယ္… ဆိုတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ Economy ဆိုတာက လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတခုရဲ႔ ေငြေၾကးဆိုင္ရာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စနစ္ပါ၊ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံမွာ ေငြေၾကးဆိုင္ရာ မူလရင္းျမစ္ေတြကို ဘယ္လို ခိုင္မာေအာင္ လုပ္မလဲ။ ဘယ္လို ျခိဳးျခံေခြၽတာ သံုးစြဲမလဲဆိုတာေတြကို ခ်ဥ္းကပ္ ေလ့လာရမွာပါ၊ ဒါမွပဲ တခ်ိန္မွာ ဦးေဆာင္သူေတြ ျဖစ္လာမယ့္ ေက်ာင္းသား လူငယ္ေတြဟာ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံ၊ အဖြဲ႔အစည္းတခု အတြက္ လိုအပ္တဲ့ ေငြေၾကးဆိုင္ရာ စီမံကြပ္ကဲမႈကို ထိထိ ေရာက္ေရာက္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္၊ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာႏို္င္ငံလို အဘက္ဘက္က ဆုတ္ယုတ္ က်ဆင္းေနတဲ့ ႏိုင္ငံမ်ိဳးမွာေတာ့ ျပန္လည္ထူေထာင္ႏိုင္ေရးမွာ Economy နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး အသံုးဝင္ႏိုင္မယ့္ အရည္အခ်င္းေတြ ရွိလာေစဖို႔ ဦးတည္ရမယ္ … ဆိုတဲ့ မူဝါဒဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံ တကၠသိုလ္ပညာေရးအတြက္ အထူးလိုအပ္ခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ထပ္ မူဝါဒတခ်က္ကေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႔ လက္ေတြ႔က်က် စီစဥ္လုပ္ေဆာင္ တတ္တဲ့ အရည္အခ်င္းေတြကို ေဖာ္ထုတ္ေပးႏိုင္ဖို႔အတြက္ လုပ္ငန္းရွင္ေတြဆီက အၾကံဥာဏ္ေတြ ရယူရမယ္… ဆိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကလည္း Economy နဲ႔ ဆက္စပ္ေနတာပါပဲ။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြအဖို႔ ေက်ာင္းပညာေရးျပီးဆံုးလို႔ လုပ္ငန္းခြင္ထဲ ဝင္ေရာက္ရာမွာ အဆင္ေျပေအာင္ ေက်ာင္းပညာေရးကာလမွာ ကတည္းက လုပ္ငန္းသေဘာေတြနဲ႔ ထိေတြ႔ေလ့က်င့္ေပးဖို႔ ရည္ရြယ္တာျဖစ္ပါတယ္။ တကၠသိုလ္ ပညာေရးထဲမွာ ဘာသာရပ္အလိုက္ လက္ေတြ႔ ေလ့က်င့္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ဘယ္လို စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ေပးသင့္တယ္ ဆိုတာကို လုပ္ငန္းရွင္ေတြ နဲ႔ ပညာေရးအာဏာပိုင္ေတြ ေတြ႔ဆံုတိုင္ပင္တာမ်ိဳး အၾကံဥာဏ္ရယူတာမ်ိဳးပါ။ ဒါဟာလည္း စီးပြားေရးပိုင္းမွာ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးလုပ္ဖို႔ လိုအပ္ေနတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြအတြက္ ေဆာင္ရြက္ေပးသင့္တဲ့ ခ်မွတ္သင့္တဲ့ ပညာေရးမူဝါဒပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

တကၠသိုလ္ေကာလိပ္အဆင့္အတြက္ ေနာက္ဆံုး အၾကံျပဳထားတဲ့ မူဝါဒကေတာ့ အခ်ိန္ကာလတိုတိုအတြင္းမွာ တတ္ေျမာက္ႏိုင္မယ့္ ပိုလီတက္ကနစ္လို နည္းပညာပိုင္းဆိုင္ရာ သင္တန္းေတြ ဖြင့္ရမယ္ ဆိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာက နည္းပညာ တကၠသိုလ္ေတြမွာေတာင္ သင္ေထာက္ကူပစၥည္းဆိုင္ရာ အားနည္းခ်က္ေတြနဲ႔ သင္ၾကားေရးဆိုင္ရာ အားနည္းခ်က္ေတြေၾကာင့္ လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာ လက္ေတြ႔ ကြၽမ္းကြၽမ္းက်င္က်င္ လုပ္ကိုင္ႏိုင္ တဲ့ ပညာေရးမ်ိဳးကို မရႏိုင္ေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈအပိုင္းမွာ ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္ဖို႔ အေရးတၾကီး လိုအပ္ေနတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံအေနနဲ႔ ကြၽမ္းက်င္တဲ့ နည္းပညာ အတတ္ ပညာရွင္ေတြကို အခ်ိန္မီ ေမြးထုတ္ႏိုင္ဖို႔ ဆိုတာလည္း အထူးလိုအပ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခ်ိန္ကာလ တိုတိုအတြင္းမွာ တတ္ေျမာက္ႏိုင္မယ့္ ပိုလီတက္ကနစ္လို နည္းပညာပိုင္းဆိုင္ရာ သင္တန္းေတြ ဖြင့္ရမယ္ ဆိုတဲ့ မူဝါဒကလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႔ တကၠသိုလ္ ေကာလိပ္အဆင့္ ပညာေရးထဲမွာ ထည့္သြင္း ခ်မွတ္ သင့္တဲ့ မူဝါဒပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ကမၻာ့ဘဏ္ ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္မႈ ေလ့လာေရးအဖြဲ႔ရဲ႔ မူဝါဒေတြဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ လက္ရွိ အေနအထား၊ လိုအပ္ခ်က္ ေတြနဲ႔ ကိုက္ညီျပီး နည္းယူ ေဆာင္ရြက္သင့္တဲ့ ပညာေရးဆိုင္ရာ အၾကံျပဳခ်က္ေတြလည္း ျဖစ္တာမို႔လို႔ ေဆြးေႏြး တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။

Building Knowledge Economies စာတမ္း(၃)

ျပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ပတ္မွာတုန္းက ကမၻာ့ဘဏ္ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္မႈေလ့လာေရးအဖြဲ႔ရဲ႔ ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္မွာ ထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့ Building Knowledge Economies စာတမ္းပါ ပညာေရးဆိုင္ရာ အၾကံျပဳခ်က္ မူဝါဒေတြထဲက မူလတန္းအဆင့္ ေက်ာင္းပညာေရးမွာ ထည့္သြင္းစဥ္းစားသင့္တဲ့ အခ်က္ေတြ ကို အေသးစိတ္ ေဆြးေႏြးခဲ့ပါတယ္။ ဒီတပတ္မွာေတာ့ အလယ္တန္း နဲ႔ အထက္တန္း ပညာေရးေတြအတြက္ စဥ္းစားခ်မွတ္သင့္တဲ့ အေျခခံမူ ေတြကို ဆက္ျပီး ေဆြးေႏြးသြားပါ့မယ္။

Building Knowledge Economies စာတမ္းအရ
အလယ္တန္းနဲ႔အထက္တန္းပညာေရးေတြမွာ
- အလယ္တန္းပညာေရးအတြက္ ေက်ာင္းအပ္ႏႈန္း တိုးျမင့္လာေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရမယ္
- အထက္တန္းပညာေရးပံုစံကို တကၠသိုလ္ေကာလိပ္ပညာေရးအတြက္ ရည္ရြယ္ျပင္ဆင္ ေပးရံုသာမကဘဲ လုပ္ငန္းခြင္မွာပါ အဆင္ေျပသင့္ေလ်ာ္ႏိုင္မယ့္ ပညာေရးအစီအစဥ္ေတြ ဖန္တီးေပးရမယ္ … ဆိုတဲ့ မူဝါဒေတြကို ေတြ႔ရပါတယ္။

အဲဒီမွာ အလယ္တန္းပညာေရးအတြက္ ေက်ာင္းအပ္ႏႈန္း တိုးျမင့္လာေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရမယ္ ဆိုတဲ့ မူဝါဒကို ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႔ လက္ရွိအေျခအေနနဲ႔ ခ်ိန္ထိုးျပီး စဥ္းစားၾကည့္မယ္ဆိုရင္ လက္ရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာက အေျခခံပညာေရးအဆင့္ ၅ႏွစ္တာကာလထဲမွာတင္ ေက်ာင္းစရိတ္နဲ႔ မိသားစု စားဝတ္ေနေရးျပႆနာေတြ ေၾကာင့္ ကေလးေတြ ေက်ာင္းထြက္ႏႈန္း မ်ားေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အလယ္တန္းအဆင့္ ေရာက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ မူလတန္းတုန္းက ေက်ာင္းဝင္ႏႈန္းနဲ႔ အလယ္တန္းေက်ာင္းဝင္္ႏႈန္းက အမ်ားၾကီး ေလ်ာ့က်သြားတာ ကို ႏွစ္တိုင္း ေတြ႔ေနၾကရပါ တယ္။

ကမBာ့ကုလသမဂၢကေလးမ်ားရံပံုေငြအဖြဲ႔ UNICEF ရဲ႔ ၂ဝဝ၈ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၂၂ရက္ေန႔မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေျခခံပညာေရးအေျခအေနအတြက္ ထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့ စာရင္းဇယားအရ ၂ဝဝ၆ ခုႏွစ္မွာ ေကာက္ယူခဲ့တဲ့ စာရင္းအရ မူလတန္းတက္ေရာက္တဲ့ ကေလးအေရအတြက္က ေယာက်္ားေလး ၈၃ ရာခိုင္ႏႈန္း မိန္းကေလး ၈၄ ရာခိုင္ႏႈန္းရွိျပီးေတာ့ အလယ္တန္း အဆင့္ကို ဆက္တက္ႏိုင္တဲ့ အေရအတြက္ကေတာ့ ေယာက်္ားေလးက ၅၁ရာခိုင္ႏႈန္းပဲ ရွိျပီး မိန္းကေလး က ၄၈ရာခိုင္ႏႈန္းသာ ရွိေတာ့တာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ကေလးေတြရဲ႔ ေက်ာင္းထြက္ႏႈန္း ျမင့္မားေနတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ဒါဟာ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံရဲ႔ ဖြံ႔ျဖိဳး တိုးတက္ေရး အတြက္ လိုအပ္လွတဲ့ ပညာတတ္လူငယ္ေတြကို ဆံုးရႈံးေနရတာပဲ ျဖစ္ပါ တယ္။

ဒါေၾကာင့္ အလယ္တန္းပညာေရးအတြက္ ေက်ာင္းအပ္ႏႈန္း တိုးျမင့္လာေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရမယ္ ဆိုတဲ့ Building Knowledge Economies စာတမ္းက အၾကံျပဳထားတဲ့ အေျခခံမူဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လိုအပ္ေနတဲ့ အခ်က္ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို မီးေမာင္းထိုးျပေနပါတယ္။ အဲဒီအျပင္ မိန္းကေလး ၄၈ရာခိုင္ႏႈန္းသာ အလယ္တန္း ပညာေရးကို ဆက္သင္ႏိုင္ေတာ့တာဟာလည္း ျပီးခဲ့တဲ့ တပတ္မွာ တင္ျပခဲ့တဲ့ အမ်ိဳးသမီးငယ္ေတြရဲ႔ ပညာေရးနဲ႔ အလုပ္အကိုင္ရရွိေရး အခြင့္အလမ္းေတြ တိုးတက္လာေအာင္ ဖန္တီးေပးရမယ္..ဆိုတဲ့ အေျခခံမူကို လိုအပ္ေန တဲ့ သေဘာပဲျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ အထက္တန္းပညာေရးပံုစံကို တကၠသိုလ္ေကာလိပ္ပညာေရးအတြက္ ရည္ရြယ္ျပင္ဆင္ ေပးရံုသာမကဘဲ လုပ္ငန္းခြင္မွာပါ အဆင္ေျပသင့္ေလ်ာ္ႏိုင္မယ့္ ပညာေရးအစီအစဥ္ေတြ ဖန္တီးေပးရမယ္.. ဆိုတဲ့ မူဝါဒ ပါ။ အဲဒီေနရာမွာလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႔ အထက္တန္းပညာေရးကို သံုးသပ္စဥ္းစားဖို႔ လိုလာပါတယ္။ စစ္အစိုးရက ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႔ အေျခခံအထက္တန္းပညာေရးကို ၂ဝဝ၈-၂ဝဝ၉ ပညာသင္ႏွစ္ကစလို႔ GCE O'level (General Certificate of Education Ordinary level) အဆင့္မီေအာင္ ျပဌာန္းသင္ၾကားမယ္လို႔ ေၾကျငာခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြ အေနနဲ႔ ြဃႏ ဥဒူနလနူ အဆင့္မီ ပညာေရးမ်ိဳးကို တကယ္ရျပီး အေျခခံပညာ အထက္တန္းကို ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ႏိုင္ငံတကာပညာေရးကို ဆက္ျပီး အလြယ္တကူ ခ်ိတ္ဆက္တက္ေရာက္ႏိုင္မွာျဖစ္သလို ပညာေရးအရ ေရွ႔မဆက္ႏိုင္ရင္ေတာင္မွပဲ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာ သက္ေမြး ဝမ္းေက်ာင္း အလုပ္ခြင္ဝင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ သင့္ေတာ္တဲ့ အရည္အခ်င္းသတ္မွတ္ခ်က္ကို ရသြားႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံအေနနဲ႔ နည္းမီအတုယူေနတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္တဲ့ စကၤာပူႏိုင္ငံရဲ႔ အထက္တန္း ပညာေရးမွာေတာ့ GCE O’Level အဆင့္မီဖို႔အတြက္ အဓိက ဘာသာရပ္ေတြျဖစ္တဲ့ အဂၤလိပ္စာ၊ သခ်ာၤ၊ သိပၸံဘာသာတြဲ၊ ဝိဇၨာဘာသာတြဲေတြနဲ႔အတူ မိခင္ဘာသာစကားနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားဘာသာစကားတမ်ိဳးကို သင္ရိုးအျဖစ္ ျပ႒ာန္းထား ပါတယ္။ အဲသလိုပဲ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႔ အနီးဆံုးအိမ္နီးခ်င္းျဖစ္တဲ့ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာလည္း အထက္တန္းပညာေရးမွာ GCE O’Level အဆင့္မီဖို႔အတြက္ စကၤာပူႏိုင္ငံနဲ႔ အလားတူ ဘာသာရပ္ေတြကိုပဲ ျပဌာန္းထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္၊ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာက အႏုပညာနဲ႔ ဂီတဘာသာရပ္ တမ်ိဳးေတာ့ စကၤာပူႏိုင္ငံထက္ ပိုတာ ေတြ႔ရပါ တယ္။

တကယ္ေတာ့ အထက္တန္းပညာသင္အဆင့္ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြအေနနဲ႔ ကမၻာ့ပညာေရးစနစ္နဲ႔ ကိုက္ညီ အဆင့္မီျပီး တန္းတူအခြင့္အေရးရွိတဲ့ ပညာေရးမ်ိဳးကို ရဖို႔ကသာ အဓိက လိုအပ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ တိုးတက္ဖြံ႔ျဖိဳးေရးအတြက္ ဦးစားေပး ထူေထာင္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံအမ်ားစုက တိုးတက္ဖြံ႔ျဖိဳးျပီး ႏိုင္ငံၾကီး ေတြရဲ႔ ပညာေရးစနစ္ေတြကို အတုယူ နည္းမီွျပီး ၾကိဳးစားတည္ေဆာက္ေနၾကပါတယ္။ ဒါမွလည္း ေက်ာင္းသား လူငယ္ေတြအေနနဲ႔ မိမိတို႔ႏိုင္ငံမွာ မရွိေသးတဲ့ အဆင့္ျမင့္ပညာေရးမ်ိဳးကို ျပည္ပႏိုင္ငံၾကီးေတြမွာ လြယ္လင့္ တကူ ခ်ိတ္ဆက္ျပီး တန္းတူ ပညာသင္ယူႏိုင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီအျပင္ GCE O’Level အဆင့္မီအျဖစ္ ျပဌာန္းထားတဲ့ အေျခခံသင္ရိုးေတြဟာလည္း ကိုယ့္ႏိုင္ငံနဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြရွိတဲ့ ဘာသာရပ္မ်ိဳးေတြကို ေရြးခ်ယ္ျပဌာန္း ထားတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အထက္တန္းပညာေရး ေအာင္ျမင္ျပီးတဲ့ေနာက္ တကၠသိုလ္ ပညာေရးအထိ ဆက္ျပီး မတက္ႏိုင္ရင္ေတာင္မွဘဲ လက္ေတြ႔ သက္ေမြး ဝမ္းေက်ာင္းအလုပ္ေတြ လုပ္ကိုင္ႏိုင္ ေလာက္တဲ့ အာမခံခ်က္မ်ိဳးကို ရသြားႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္ရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေျခအေနနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ အဲဒီ GCE O’Level အဆင့္မီ ပညာေရးကို ေက်ာင္းတြင္းပညာေရးထဲကေန ထိထိေရာက္ေရာက္ ေပးႏိုင္ဖို႔နဲ႔ အေရအတြက္ထက္ အရည္အခ်င္း အရည္အေသြးေတြကို ပိုျပီး ျမွင့္တင္ေပး ႏိုင္ဖို႔ေတြ လိုအပ္ေနပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ကမၻာ့ဘဏ္ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္မႈေလ့လာေရးအဖြဲ႔ရဲ႔ ပညာေရးအေျခခံမူတခ်က္ျဖစ္တဲ့ အထက္တန္း ပညာေရး ပံုစံကို တကၠသိုလ္ေကာလိပ္ပညာေရးအတြက္ ရည္ရြယ္ျပင္ဆင္ ေပးရံုသာမကဘဲ လုပ္ငန္းခြင္မွာပါ အဆင္ေျပသင့္ေလ်ာ္မယ့္ ပညာေရးအစီအစဥ္ေတြ ဖန္တီးေပးရမယ္ ဆိုတာဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္နဲ႔ ကိုက္ညီတဲ့ ထည့္သြင္း စဥ္းစားရမယ့္ မူဝါဒတစ္ရပ္ပဲ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ေဆြးေႏြးတင္ျပ လိုက္ရပါတယ္။

Building Knowledge Economies စာတမ္း(၂)

ျပီးခဲ့တဲ့ တပတ္မွာတုန္းက ကမၻာ့ဘဏ္ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္မႈေလ့လာေရးအဖြဲ႔ရဲ႔ ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္မွာ ထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့ Building Knowledge Economies ဆိုတဲ့ စာတမ္းထဲက ပညာေရးဆိုင္ရာ အၾကံျပဳခ်က္ မူဝါဒေတြကို ေဆြးေႏြးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာမွ မူလတန္းအဆင့္ ေက်ာင္းပညာေရးမွာ ထည့္သြင္းစဥ္းစားသင့္တဲ့ အခ်က္ေတြကို အေသးစိတ္ ေဆြးေႏြးခဲ့ ပါတယ္။ အဲဒီထဲက အမ်ိဳးသမီးငယ္ေတြရဲ႔ ပညာေရးနဲ႔ အလုပ္အကိုင္ရရွိေရး အခြင့္အလမ္းေတြ တိုးတက္လာေအာင္ ဖန္တီးေပးရမယ္.. ဆိုတဲ့အခ်က္ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အေလးအနက္ ထည့္သြင္း စဥ္းစား ရမယ့္ အခ်က္ျဖစ္တာမို႔ ဆက္ျပီး အက်ယ္ ေဆြးေႏြးခ်င္ပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႔ အခန္းက႑က တခ်ိဳ႔ေနရာေတြမွာ ခြဲျခားဆက္ဆံခံရတာေတြ ရွိေနပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ကေတာ့ ထံုးတမ္းစဥ္လာ အယူအဆေတြရဲ႔ လႊမ္းမိုး မႈေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ- သမီးမိန္းကေလးက အိမ္မႈကိစၥလုပ္တတ္ဖို႔ပဲ လိုတယ္… အတန္းပညာတတ္ဖို႔ မလိုဘူးဆိုတဲ့အယူအဆက လႊမ္းမိုးေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္မို႔လို႔ မိဘေတြ စားဝတ္ေနေရးအခက္အခဲေၾကာင့္ သားနဲ႔သမီးမွာ တေယာက္ ကိုသာ ပညာသင္ေပးႏိုင္မယ္ ဆိုရင္ သားကိုသာ ပညာသင္ေပးျပီး သမီးကေတာ့ အိမ္မွာ ဝိုင္းကူရတာမ်ိဳး မိဘနဲ႔အတူ ဝင္ေငြ ကူရွာေပးရတာမ်ိဳးေတြေတြ ဒီေန႔ထက္ထိ ရွိေနတုန္းပါ။ အဲဒါကို ထံုးစံတခုလိုပဲ လူ႔ အသိုင္းအဝိုင္း တခုလံုးက လြယ္လင့္တကူ လက္ခံေနတုန္းပါ။

ေနာက္ပိုင္းမွာ တိုးတက္လာတဲ့ ေခတ္အေနအထားအရေရာ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႔ ၾကိဳးစား အားထုတ္မႈေၾကာင့္ေရာ အမ်ဳိးသမီးေတြ ေက်ာင္းေနႏႈန္း ပညာတတ္ႏႈန္း ျမင့္မားလာေပမဲ့ အဆင္ျမင့္တဲ့ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း အလုပ္ေတြနဲ႔ လုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာ ရွိတဲ့ ရာထူးေနရာ ေတြမွာေတာ့ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ အကန္႔သတ္ခံေနရဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဌာနဆိုင္ရာေတြမွာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ခြင့္ရွိတဲ့ အၾကီးအကဲ ရာထူးေနရာေတြမွာဆိုရင္ ေရြးခ်ယ္စရာ အမ်ိဳးသားေတြ အဆင္သင့္ မရွိမွဘဲ အဲဒီ ရာထူးအတြက္ အမ်ိဳးသမီးေတြကို ခန္႔ထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ လူမႈအဖြဲ႔အစည္းအတြက္ေရာ၊ လုပ္ငန္းခြင္ အတြက္ေရာ၊ အေရးၾကီးတဲ့ တာဝန္ေတြကို ယူႏိုင္မယ့္ အရည္အေသြးရွိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႔ ကိုယ္စြမ္း ဥာဏ္စြမ္း အင္အားေတြ အမ်ားၾကီးကို ဆံုးရႈံးေနၾကရတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။

တကယ္ကေတာ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ရမယ့္ လုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာရွိတဲ့ ရာထူးေနရာမွာ အမ်ိဳးသမီး ေတြ ရွိေနမယ္ဆိုရင္ အနည္းဆံုးေတာ့ အမ်ိဳးသမီးလူမႈအဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ အေရးကိစၥေတြကို ေျဖရွင္းတဲ့ေနရာမွာ လြယ္ကူ ေခ်ာေမာျပီး မွ်တမွန္ကန္မႈလည္း ပို ရွိလာႏိုင္ပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံ ပညာေရးက႑ထဲမွာ အမ်ိဳးသမီးေတြအေပၚ ထင္ရွားတဲ့ ခြဲျခားဆက္ဆံခံရမႈေတြကိုေျပာရရင္ အေျခခံပညာအထက္တန္း ေအာင္တာခ်င္းအတူတူမွာ ေဆးတကၠသိုလ္လို စက္မႈတကၠသိုလ္လို သက္ေမြး ဝမ္းေက်ာင္း တကၠသိုလ္ေတြရဲ႕ ဝင္ခြင့္အမွတ္စာရင္းမွာ အမ်ိဳးသမီးေတြကို အမွတ္အမ်ားၾကီး ပို ျမင့္မွ ဝင္ခြင့္ ရႏိုင္တာမ်ိဳးမွာ ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ အဲလို ခြဲျခားသတ္မွတ္ထားရျခင္းအတြက္ အေၾကာင္းျပခ်က္လည္း မေတြ႔ရပါဘူး။

ျမင္လြယ္ သိလြယ္တဲ့ ပညာေရးက႑ထဲက ေနာက္ထပ္ဥပမာတခု ေျပာျပရရင္ တကၠသိုလ္ေတြရဲ႕ အျမင့္ဆံုး အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရာထူးျဖစ္တဲ့ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ရာထူးကို ခုခ်ိန္ထိ ဆရာမၾကီးေတြ တေယာက္မွ မရေသးပါဘူး။ ဒါဟာ သတ္မွတ္ခ်က္နဲ႔ မညီလို႔ မခန္႔အပ္တာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ အေၾကာင္းျပခ်က္ မရွိဘဲနဲ႔ အလိုအေလ်ာက္ သတ္မွတ္ျပီး သား ျဖစ္ေနတာမ်ိဳးပါ။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ခု ကမၻာာ့ဘဏ္ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္မႈ ေလ့လာေရးအဖြဲ႔ရဲ႔ ပညာေရးမူဝါဒထဲက အမ်ိဳးသမီးငယ္ေတြရဲ႔ ပညာေရးနဲ႔ အလုပ္အကိုင္ရရွိေရး အခြင့္အလမ္းေတြ တိုးတက္လာေအာင္ ဖန္တီး ေပးရမယ္.. ဆိုတဲ့အခ်က္ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အထူးလိုအပ္တဲ့ ခ်မွတ္သင့္တဲ့ မူပဲ ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုရမွာပါ။

အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ အပင္ပမ္းခံ အနစ္နာခံႏိုင္တဲ့ အရည္အေသြးေတြအျပင္ ဦးေဆာင္ႏိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္း ေတြလည္း အျပည့္ရွိၾကပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ သားသမီးကို အနီးကပ္ဆံုး တာဝန္ယူ ေစာင့္ေရွာက္ၾကရသူ ေတြလည္း ျဖစ္ျပီးေတာ့ အိမ္ေထာင္တခုလံုးကို တာဝန္ယူ ကြပ္ကဲစီမံေနတာေတြက အထင္ရွားဆံုး သက္ေသပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ ထိန္းသိမ္းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးနဲ႔ က်င့္သားရ ကြၽမ္းဝင္သူေတြအျဖစ္ ကိုယ့္အလုပ္အေပၚ တာဝန္ယူႏိုင္တဲ့ အရည္အေသြး ရွိသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဆိုရင္ အနစ္နာခံ အပင္ပမ္းခံ ဦးေဆာင္ျပီးေတာ့ လုပ္ၾကရတဲ့ ေက်ာင္းဆရာအလုပ္နဲ႔ သူနာျပဳ အလုပ္ေတြမွာ အမ်ိဳးသမီးေတြကို အမ်ားဆံုးေတြ႔ရသလိုပဲ တံတားေဆာက္ လမ္းေဖာက္စတဲ့ လုပ္ငန္းခြင္ ေတြမွာလည္း အမ်ိဳးသမီးအင္ဂ်င္နီယာ ေတြဟာ အမ်ိဳးသားေတြနဲ႔ တန္းတူ တာဝန္ယူေနၾကတာ ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ သက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းပညာရပ္ေတြမွာ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႔ အရည္အခ်င္းနဲ႔ အေရအတြက္ကို ကန္႔သတ္ထားတာ ဟာ မရွိသင့္တဲ့ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈ ျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ ေရေျမခ်င္းထိစပ္ေနျပီး ယဥ္ေက်းမႈခ်င္းလည္း နီးစပ္လွတဲ့ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာေတာ့ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႔ ပညာေရးနဲ႔ အလုပ္အကိုင္ရရွိေရးေတြ၊ အခြင့္အေရးေတြ၊ အခြင့္အလမ္းေတြမွာ ခြဲျခားကန္႔သတ္မႈ မရွိတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ပညာေရးက႑မွာဆိုရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ခြဲျခားသတ္မွတ္ထားသလို ခြဲျခားမႈမ်ိဳး လုံးဝ မရွိပါဘူး။ အေျခခံပညာေရး ေအာင္ျမင္ျပီး တကၠသိုလ္ပညာသင္ဖို႔ ဘာသာရပ္ေလွ်ာက္ထားတဲ့ေနရာမွာ ဘာသာရပ္ အားလံုးရဲ႔ အမွတ္ေပါင္း၊ ပ်မ္းမွ်အမွတ္နဲ႔ ေက်ာင္းတြင္းလႈပ္ရွားမႈေတြမွာ ရခဲ့တဲ့ အမွတ္ေတြေပၚ မူတည္ျပီး ဘာသာရပ္အလိုက္ ဝင္ခြင့္ကို အမ်ိဳးသမီး အမ်ိဳးသား တန္းတူ ဆံုးျဖတ္ပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလို အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႔ ရမွတ္နဲ႔အဆင့္ကို အမ်ိဳးသားေတြနဲ႔ မတူဘဲ ခြဲျခား သတ္မွတ္ထားတာမ်ိဳး မရွိပါဘူး။ ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႔ တကၠသိုလ္ေတြမွာ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ သူတို႔သင္ယူခ်င္တဲ့ ဘာသာရပ္ကို သူတို႔ရထားတဲ့ အမွတ္အဆင့္အရ မီရင္ သူတို႔ ဝါသနာ အလိုက္ စိတ္ၾကိဳက္ ေရြးခ်ယ္ သင္ယူႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႔ တကၠသိုလ္ေတြမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ တက္ၾကြျပီး ပညာလိုလားတဲ့ ေက်ာင္းသူေတြကို ေတြ႔ေနရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခါ တကၠသိုလ္ပညာေရးျပီးဆံုးလို႔ အလုပ္ခြင္ဝင္တဲ့အခါမွာလည္း အမ်ိဳးသမီး ေတြဟာ သတ္မွတ္ အရည္အေသြးျပည့္မီျပီးျဖစ္တဲ့အျပင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈလည္း ရွိၾကတဲ့အတြက္ လုပ္ငန္းခြင္မွာလည္း ေအာင္ျမင္ၾကတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ တိုးတက္ ဖြံ႔ျဖိဳးေရးအတြက္ အားသာခ်က္ တခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

အေျခခံအက်ဆံုးအခ်က္ကို ေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာင္ အမ်ိဳးသမီး ဆိုတာဟာ သဘာဝအရ မိခင္ေလာင္းေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အေပၚပိုင္းမွာ ေဆြးေႏြးခဲ့သလိုပဲ မိခင္ေတြဟာ သားသမီးေတြရဲ႔ အနီးဆံုးမွာ ေနရတဲ့သူေတြျဖစ္တာမို႔ သားသမီးေတြ အတုယူရတဲ့ စံျပပုဂၢိဳလ္လည္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အနာဂတ္ရဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ေလာင္း ေတြျဖစ္တဲ့ ကေလးေတြ လူငယ္ေတြအတြက္ အနီးဆံုး စံျပပုဂၢိဳလ္ျဖစ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြ အရည္အခ်င္းရွိမွ အရည္အေသြးျမင့္မွ ကေလးေတြ လူငယ္ေတြဟာလည္း အရည္အခ်င္းရွိလာ အရည္အေသြးျမင့္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးေတြအေနနဲ႔ ပင္ကိုရွိျပီးသား အရည္အခ်င္းေတြကို ထုတ္ေဖာ္အသံုးခ်ႏိုင္တဲ့ အခြင့္အလမ္း ရွိမွပဲ သူတို႔ရဲ႔ အရည္အေသြးေတြကလည္း တိုးတက္ ေတာက္ေျပာင္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ကမၻာာ့ႏိုင္ငံအသီးသီးမွာ အမ်ိဳးသမီးေတြက တန္းတူ အခြင့္အေရးရဖို႔ ေတာင္းဆိုတိုက္ပြဲဝင္ ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း အမ်ိဳးသမီးေတြအေပၚ ခြဲျခားသတ္မွတ္ ကန္႔သတ္ထားတဲ့ ပညာေရးစနစ္နဲ႔ အခြင့္အလမ္းေတြကို ေျပာင္းလဲ သင့္ျပီ ျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႔ လက္ရွိအေနအထားမွာ အမ်ိဳးသမီးအမ်ားစုဟာ ေနရာစံု က႑စံုမွာ ဦးေဆာင္ ပါဝင္ လႈပ္ရွား ေနၾကတာ ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြကို အလြယ္တကူနဲ႔ အခြင့္အလမ္းယူလို႔မရေအာင္ ကန္႔သတ္ သတ္မွတ္ ထားတာမ်ိဳးေတြကလည္း ရွိေနတုန္းပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ခုလို ႏိုင္ငံကို အဘက္ဘက္က တိုးတက္ေအာင္ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေနရတဲ့အခ်ိန္အခါမ်ိဳးမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံက အမ်ိဳးသမီးေတြအေနနဲ႔ အခြင့္အလမ္း ေကာင္းေကာင္း ရဖို႔ လိုေနပါတယ္။ အခြင့္အလမ္းေတြရွိမွလည္း အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႔ ၾကိဳးစား အားထုတ္လိုမႈ ကလည္း ျမင့္မားလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို Building Knowledge Economies စာတမ္းက ထည့္သြင္း ေထာက္ျပထားတာျဖစ္တဲ့အတြက္ နည္းနာယူသင့္တဲ့ မူဝါဒပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

Building Knowledge Economies စာတမ္း

ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံရဲ့ ပညာေရးစနစ္အတြက္ စီမံခ်က္ေတြ မူ၀ါဒေတြကို ခ်မွတ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံရဲ့ လိုအပ္ခ်က္ေတြ.. ကေလးလူငယ္ေတြရဲ့ လိုအပ္ခ်က္ေတြ။ ေခတ္နဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြရွိတဲ့ နည္းပညာ လိုအပ္ခ်က္ေတြ.. လူမႈအဖြဲ႕အစည္းဆိုင္ရာ လိုအပ္ခ်က္ ေတြနဲ႔ သဘာ၀၀န္းက်င္အလိုက္ လိုအပ္ခ်က္ေတြ အေပၚမွာ တည္မွီျပီး စဥ္းစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒီေနရာမွာ ဖြံ႔ျဖိဳးျပီးႏိုင္ငံေတြရဲ့ မူ၀ါဒေတြ စီမံခ်က္ေတြနဲ႔ ဖြံ႕ျဖိဳးဆဲ ႏိုင္ငံေတြမွာ ခ်မွတ္ရမယ့္ မူ၀ါဒေတြ စီမံခ်က္ေတြကေတာ့ တူႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဖြံ႕ျဖိဳးျပီး ႏိုင္ငံေတြမွာ သံုးစြဲတဲ့ ပညာေရးစနစ္ေတြကိုေတာ့ နည္းနာယူျပီး ထည့္သြင္းစဥ္းစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္၊ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာ ႏိုင္ငံရဲ့ သဘာ၀ေဘးဒဏ္ကေန ျပန္လည္ထူေထာင္ေနတဲ့ လက္ရွိကာလမ်ိဳးမွာ စဥ္းစားဖို႔ လိုအပ္လွပါ တယ္၊

ဒီေနရာမွာ ကမာၻ႔ဘဏ္ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္မႈေလ့လာေရးအဖြဲ႔က ၂၀၀၇ ခုႏွစ္မွာ Building Knowledge Economies ဆိုတဲ့ စာတမ္းတေစာင္ ထုတ္ေ၀ပါတယ္၊ အဲဒီ စာတမ္းထဲမွာ ဖြံ႔ျဖိဳးဆဲႏိုင္ငံေတြမွာ ခ်မွတ္သင့္တဲ့ ပညာေရး မူ၀ါဒေတြကို ေရးဆြဲ တင္ျပထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္၊ အဲလို ေရးဆြဲရာမွာ မူလတန္းပညာေရး။ အလယ္တန္းနဲ႔ အထက္တန္း ပညာေရး။ တကၠသိုလ္ပညာေရးေတြသာမက တသက္တာလံုး သင္ယူသြားႏိုင္တဲ့ စဥ္ဆက္မျပတ္ ပညာေရးအထိ ထည့္သြင္းေရးဆြဲထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္၊ အဲဒီ မူ၀ါဒေတြကို အေသးစိတ္ ေဆြးေႏြး တင္ျပ သြားပါ့မယ္၊ ဒီတပတ္မွာေတာ့ မူလတန္းအဆင့္အတြက္ ခ်မွတ္သင့္တယ္လို႔ ေဖာ္ျပထားတဲ့ မူ၀ါဒေတြကို ေဆြးေႏြးပါ့မယ္၊

အဲဒီစာတမ္းအရ မူလတန္းပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ခ်မွတ္သင့္တဲ့ မူ၀ါဒေတြအျဖစ္
- လူတိုင္းအတြက္ ပညာေရးစီမံခ်က္ေတြမွာ အာရံုစိုက္ရမယ္
- ေက်ာင္းအပ္ႏႈန္းတိုးျမင့္လာေစဖို႔ ေဆာင္ရြက္ရမယ္
- အမ်ိဳးသမီးငယ္ေတြရဲ့ ပညာေရးနဲ႔ အလုပ္အကိုင္ရရွိေရး အခြင့္အလမ္းေတြ တိုးတက္လာေအာင္ ဖန္တီးေပး ရမယ္
- ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြရဲ့ အရည္အေသြးျမွင့္တင္ေရးကို အာရုံစိုက္ ေဆာင္ရြက္ရမယ္
ဆိုတာေတြကို ေတြ႔ရပါတယ္၊

အဲဒီမူ၀ါဒေတြဟာ ဖြံ႕ျဖိဳးဆဲႏိုင္ငံမ်ားအေနနဲ႔ ပညာေရးစနစ္တခုကို ေရးဆြဲခ်မွတ္ရာမွာ ထည့္သြင္းစဥ္းစားသင့္တဲ့ မူ၀ါဒေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊ မ်ားေသာအားျဖင့္က ဖြံ႔ျဖိဳးဆဲႏိုင္ငံေတြမွာက ပညာေရးစနစ္နဲ႔ တို္က္ရိုက္ ဆက္စပ္ ပတ္သက္ေနတဲ့ ျပႆနာေတြကို ရင္ဆိုင္ေနၾကရတာပါ၊ ပညာတတ္ေတြ နည္းပါးတာ။ ပညာေရးမူ၀ါဒေတြက လက္ေတြ႕ဘ၀ အတြက္ ထိေရာက္မႈမရွိတာ။ သင္ရိုးညႊန္းတန္းနဲ႔ သင္ၾကားမႈနည္းစနစ္ေတြက ႏိုင္ငံရဲ့ လက္ရွိလိုအပ္ခ်က္ေတြနဲ႔ မကိုက္ညီတာ သိပံၸနဲ႔နည္းပညာသင္တန္းေတြ ဖြင့္လွစ္ေပးဖို႔ အားနည္းေနတာၹ စတဲ့ ျပႆနာေတြျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္ပဲ Building Knowledge Economies စာတမ္းက အၾကံျပဳ ခ်မွတ္ထားတဲ့ ပညာေရးဆိုင္ရာမူ၀ါဒေတြဟာ နည္းနာအျဖစ္ယူျပီး အေကာင္အထည္ေဖာ္သင့္တဲ့ မူေတြပဲ ျဖစ္ပါ တယ္၊

လက္ရွိျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့အေျခအေနနဲ႔ ခ်ိန္ထိုးစဥ္းစားမယ္ဆိုရင္လည္း Building Knowledge Economies စာတမ္း က အၾကံျပဳခ်မွတ္ထားတဲ့ ပညာေရးဆိုင္ရာမူ၀ါဒေတြဟာ အတန္းဆင့္ တိုင္းမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ လိုအပ္ခ်က္နဲ႔ ကိုက္ညီေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္၊ ဒီေနရာမွာ အတန္းဆင့္အလိုက္ အေသးစိပ္ သံုးသပ္ေဆြးေႏြးသြားပါ့မယ္၊

Building Knowledge Economies စာတမ္းအရ မူလတန္းပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ခ်မွတ္သင့္တဲ့ မူ၀ါဒေတြထဲမွာ - လူတိုင္းအတြက္ ပညာေရးစီမံခ်က္ေတြမွာ အာရံုစိုက္ရမယ္… ဆိုတာဟာ လက္ရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လူတိုင္းအတြက္ ပညာေရးစီမံခ်က္ (Education for All) နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ထိထိေရာက္ေရာက္ ေဆာင္ရြက္ႏို္င္တာ မရွိေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ေက်ာင္းခ်ိန္အတြင္းမွာ ေက်ာင္းမတက္ႏိုင္လို႔ လမ္းေပၚမွာ ေလလြင့္ေနတဲ့ ကေလးေတြ.. အလုပ္ခြင္ထဲက ကေလးအလုပ္သမားေတြကို အမ်ားႀကီး ေတြ႔ေနရတာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ Building Knowledge Economies စာတမ္းအရ လူတိုင္းအတြက္ ပညာေရး စီမံခ်က္ေတြမွာ အာရံုစိုက္ရမယ္… ဆိုတာဟာ လိုက္နာခ်မွတ္သင့္တဲ့ မူ၀ါဒတခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊

အဲသလိုပဲ - ေက်ာင္းအပ္ႏႈန္းတိုးျမင့္လာေစဖို႔ ေဆာင္ရြက္ရန္ ဆိုတာကလည္း တသေဘာတည္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊ ကေလးတိုင္းေက်ာင္းေနႏို္င္ေအာင္ အာဏာပိုင္အစိုးရေတြက အားစိုက္ ခြန္စိုက္နဲ႔ စနစ္တက် စီစဥ္ ေဆာင္ရြက္ ေပးရမွာျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါဟာလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံအေနနဲ႔ ခ်မွတ္ရမယ့္ မူ၀ါဒပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊

ေနာက္တခ်က္ျဖစ္တဲ့- အမ်ိဳးသမီးငယ္ေတြရဲ့ ပညာေရးနဲ႔ အလုပ္အကိုင္ရရွိေရး အခြင့္အလမ္းေတြ တိုးတက္လာ ေအာင္ ဖန္တီးေပးရမယ္… ဆိုတာမွာလည္း မ်ားေသာအားျဖင့္ ကမာၻ႔ႏိုင္ငံ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ခုခ်ိန္ထိ သမီး မိန္းကေလးေတြ ပညာတတ္ဖို႔ မလိုဘူး သားေယာက်္ားေလးသာ ပညာတတ္ဖို႔လိုတယ္ဆိုတဲ့ ဓေလ့ထံုးစံ အစဥ္အလာ အယူအဆေတြ လႊမ္းမိုးေနတဲ့ အတြက္ အမ်ိဳးသမီးေတြ ပညာတတ္ႏႈန္းက အမ်ိဳးသားေတြ ပညာတတ္ႏႈန္းထက္ ေလ်ာ့နည္း ေနခဲ့ပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ အမ်ိဳးသမီးေတြ အလုပ္အကိုင္ ေကာင္းေကာင္းရရွိဖို႔ အခြင့္အလမ္းလည္း နည္းပါးေနခဲ့ရပါတယ္၊ ဒါကို Building Knowledge Economies စာတမ္းက အေလးအနက္ ေထာက္ျပ ထားတာပါ၊ အဲဒီ ျပႆနာဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ျပႆနာ ျဖစ္ေနပါတယ္၊ အမ်ိဳးသမီးငယ္ေတြရဲ့ ပညာေရးနဲ႔ အလုပ္အကိုင္ရရွိေရး အခြင့္အလမ္းေတြ တိုးတက္လာေအာင္ ဖန္တီးေပးဖို႔ ဘာေၾကာင့္ အေရးတႀကီးလိုအပ္သလဲဆိုတဲ့ အခ်က္ကို ေနာက္ပိုင္းမွာ အေသးစိတ္ ေဆြးေႏြးပါ့မယ္၊

Building Knowledge Economies စာတမ္းက ေဖာ္ျပထားတဲ့ မူလတန္းပညာေရးအတြက္ ေနာက္ဆံုး ခ်မွတ္သင့္တဲ့ မူ၀ါဒကေတာ့ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ အရည္အေသြးျမွင့္တင္ေရးကို အာရုံစိုက္ ေဆာင္ရြက္ရမယ္ ဆိုတာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ အတြက္ အလိုအပ္ဆံုးျဖစ္ျပီး လက္ရွိအေျခအေနနဲ႔ အကိုက္ညီဆံုး မူ၀ါဒပါပဲ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ မွာ ၂၀၀၀ျပည့္ႏွစ္၀န္းက်င္ကစျပီး က်င့္သံုးတဲ့ အလိုအေလ်ာက္ အတန္းတင္စနစ္ စံလြဲေနတဲ့ ေက်ာင္းသားအမ်ားစုဟာ မူလတန္းကေန အလယ္တန္းေရာက္တဲ့အထိ အရည္အေသြးမျပည့္မီဘဲ အတန္းတက္ ကုန္ၾကျပီးေတာ့ အေျခခံမခိုင္ခဲ့တာေၾကာင့္မို႔လို႔ အထက္တန္းေရာက္တဲ့အခါမွာ စာမလိုက္ႏိုင္ၾကေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီအခါမွာ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ စာေမးပြဲေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္က်တာ…။ ေက်ာင္းစာ မလိုက္ႏိုင္လို႔ စိတ္ဓာတ္က်တဲ့ ခံစားမႈေတြ ျဖစ္ၾကရတာေတြ ရွိလာပါတယ္၊ အဲဒီျပ၏နာကို ေျဖရွင္းတဲ့အေနနဲ႔ အာဏာပိုင္ေတြက စာေမးပြဲမွာ ေအာင္မွတ္ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြကို ေလွ်ာ့ခ်ေပးျပီး ေျဖရွင္းတာမို႔ အရည္အေသြးမျပည့္တဲ့ လူငယ္ေတြ ေမြးထုတ္ေပးသလို ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္၊

ဒါေၾကာင့္ Building Knowledge Economies စာတမ္းက ေဖာ္ျပထားတဲ့ မူလတန္းပညာေရးမွာ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ အရည္အေသြးျမွင့္တင္ေရးကို အာရုံစိုက္ေဆာင္ရြက္ရမယ္ဆိုတာဟာ ျမန္မာနိုင္ငံမွာ အေရးတႀကီး ခ်မွတ္ ေဆာင္ရြက္ ရမယ့္ ပညာေရးမူ၀ါဒပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊

ခုလို ပညာေရးက႑မွာ ယိုယြင္းက်ဆင္းေနတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံအေနနဲ႔ ကမာၻ႔ဘဏ္္ ဖြံ႔ျဖိဳး တိုးတက္မႈေလ့လာေရးအဖြဲ႔ရဲ့ Building Knowledge Economies စာတမ္းက အၾကံျပဳ ခ်မွတ္ထားတဲ့ ပညာေရးဆိုင္ရာမူ၀ါဒေတြဟာ လိုက္နာခ်မွတ္ျပီး လက္ေတြ႔ အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္သင္္တဲ့့ စီမံကိန္းေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္…။

နာဂစ္လြန္ ပညာေရး အေျခအေန

ခုဆိုရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံက ဧရာ၀တီတိုင္းနဲ႔ ရန္ကုန္တိုင္းေတြမွာ နာဂစ္မုန္တိုင္းဒဏ္ ခံစားခဲ့ၾကရတာ ၅လ ေက်ာ္ခဲ့ ပါျပီ၊ စစ္အစိုးရက ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းေတြကို အားစိုက္ခြန္စိုက္ ေဆာင္ရြက္ေနျပီးေတာ့ ေအာင္ျမင္မႈေတြလည္း ရေနတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ပညာေရးက႑နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရးေတြ ရာႏႈန္းျပည့္နီးပါး ေဆာင္ရြက္ျပီးျပီလို႔ လူမႈ၀န္ထမ္းကယ္ဆယ္ေရးနဲ႔ ျပန္လည္ ေနရာ ခ်ထား ေရး ဝန္ႀကီးဌာနက ဆိုပါတယ္၊

ဒါေပမဲ့ တကယ္လက္ေတြ႔မွာေတာ့ ဧရာဝတီတိုင္းက ေဝးလံတဲ့ ေက်းရြာေဒသေတြမွာဆိုရင္ ျပန္လည္ ထူေထာင္ ေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ေနတာမ်ိဳး မေတြ႔ရသေလာက္ပါပဲ၊ အဲဒီေဒသေတြဟာ မုန္တိုင္း မတိုင္ခင္ ကာလေတြကတည္းကလည္း အစိုးရအဆက္ဆက္ ဂရုတစိုက္ ထူေထာင္ေပးမႈ မရွိခဲ့ဘဲ စြန္႔ပစ္ ခံထား ခဲ့ရတဲ့ ေဒသေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊ နာဂစ္မုန္တိုင္း ေၾကာင့္ ပ်က္စီးသြားရတဲ့ ေက်ာင္းအေရအတြက္ကို စာရင္း ေကာက္တဲ့အခါမွာမွ တခ်ိဳ႕ေဒသေတြမွာ စာသင္ေက်ာင္း လံုးဝမရွိခဲ့ဘူးဆိုတာကို ေတြ႔ခဲ့ၾကရပါတယ္၊ ခုလို မုန္တိုင္းေဘးကို ရင္ဆိုင္ခဲ့ရျပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ မုန္တိုင္းသင့္ေဒသ အမ်ားအျပားက ကေလးေတြအတြက္ ပညာေရးဟာ ပိုျပီးေတာ့ သိသိသာသာ ယိုယြင္းသြားခဲ့တာ ေတြ႔ရပါတယ္၊

အခုလို အေရးႀကီးတဲ့ သဘာ၀ေဘးအႏၲရာယ္ က်ေရာက္ျပီးေနာက္ပိုင္း ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရးကာလမွာ စစ္အစိုးရက တာ၀န္ေပးထားတယ္ဆိုတဲ့ ကုမၼဏီတခ်ိဳ႔ကလည္း လူေနအေရာက္အေပါက္မ်ားတဲ့ အရပ္ေဒသ တခ်ိဳ႕မွာသာ ေက်ာင္းေတြကို ျပန္ျပီး ျပင္ဆင္ဖြင့္လွစ္ေပးတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ျပင္ဆင္ေပးတယ္ဆိုတာေတာင္မွပဲ အမိုးအကာ မလံုမျခံဳနဲ႔ စာသင္ေနၾကရတဲ့ေက်ာင္းေတြ အဆင့္မွာပဲ ရွိေနတာပါ၊ ရန္ကုန္ျမိဳ႕အနီး ပတ္၀န္းက်င္ ျမိဳ႕နယ္ေတြမွာေတာင္မွပဲ ေက်ာင္းတခ်ိဳ႕က ခုထိ သစ္ပံုႀကီးအေနအထားအတိုင္း ရွိေနတုန္းပါ၊ အဲဒီအျပင္ ေက်ာင္းသားေတြဟာ စာေရးကိရိယာ မျပည့္မစံုနဲ႔ စာသင္ေနၾကရဆဲျဖစ္ျပီးေတာ့ ေက်ာင္းရဲ့ လိုအပ္ခ်က္ေတြ အျဖစ္ အလွဴေငြ ေကာက္ခံတာမ်ိဳးေတြလည္း ရွိေနတာမို႔ ခု နာဂစ္မုန္တိုင္း သင့္ျပီးေနာက္ပိုင္းမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ အေျခခံေက်ာင္းပညာေရးအေျခအေနက ပိုဆိုးလာတယ္လို႔ေတာင္ ေျပာႏိုင္ပါတယ္၊ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဟာ ေက်ာင္းျပင္ပ ပညာေရးမ်ိဳးကို ထြန္းကားခြင့္ မေပးဘဲ ကန္႔သတ္ထားတာမို႔လို႔ ေက်ာင္းပညာေရး တခုတည္း ကိုသာ အားကိုးရတဲ့အတြက္ ကေလးေတြ လူငယ္ေတြအတြက္ ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး က်ယ္ျပန္႔ လြတ္လပ္တဲ့ အနာဂတ္မရွိတာနဲ႔ အတူတူပဲ ျဖစ္ေနပါတယ္၊

တကယ္ေတာ့ ပညာေရးနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ႏိုင္ငံတကာမွာက အစိုးရနဲ႔အတူ လူမႈအဖြဲ႔အစည္းေတြကပါ ၀ိုင္း၀န္း ကူညီ တည္ေဆာက္ၾကရတာပါ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ ေရေျမခ်င္း ထိစပ္ေနတဲ့ အနီးဆံုး ထိုင္းႏိုင္ငံမွာေတာင္မွပဲ အေျခခံပညာေရးကေန တကၠသိုလ္ပညာေရးအထိ ပညာေရးအေထာက္အကူျပဳ စာအုပ္စာတမ္း ရုပ္ပံု ကားခ်ပ္ ေတြကို အမ်ားအျပား ထုတ္ေ၀ထားတာမို႔လို႔ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြအေနနဲ႔ လက္လွမ္းမီသလို ဝယ္ယူ ဖတ္ရႈႏိုင္ပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္လည္း ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ ပညာရည္တိုးတက္မႈ ျမင့္လာတာကို သိသိသာသာ ေတြ႔ေနရပါတယ္၊ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာက အေျခခံပညာေရးက အခမဲ့ျဖစ္တဲ့အတြက္ မိဘေတြအေနနဲ႔ ကေလးေတြအတြက္ ျပင္ပပညာေရး အေထာက္အကူျပဳ စာအုပ္စာတမ္းေတြကို အလြယ္တကူ ၀ယ္ေပးႏိုင္ ပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ကေလးေတြရဲ႑ ဥာဏ္အရည္အေသြး ျမင့္မားေစဖို႔အတြက္ကို အမ်ားႀကီး အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစပါတယ္၊

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာကေတာ့ အေျခခံပညာေက်ာင္းအေရအတြက္ေတာင္ လံုေလာက္ေအာင္ မရွိတဲ့အျပင္ ေက်ာင္းမွာ ေပးရတဲ့ အလွဴေငြလို စာအုပ္ဖိုးလို စရိတ္စကေတြ မ်ားတာေၾကာင့္တေၾကာင္း။ ျပည္သူလူထုက ဆင္းရဲတာ ေၾကာင့္ တေၾကာင္း၊ ကေလးတိုင္း ေက်ာင္းမေနႏိုင္ဘဲ ျဖစ္ေနၾကရတာပါ၊ အဲဒီအျပင္ ဆရာ ဆရာမေတြ အေနနဲ႔ အစိုးရက အကူအညီေပးရမယ့္ စနစ္က်တဲ့ သင္ၾကားေရးမြမ္းမံမႈေတြလည္း မရတာေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားေတြ ဟာ ထိေရာက္ေကာင္းမြန္တဲ့ ပညာေရးကို ေက်ာင္းတြင္းကေနလည္း မရႏိုင္ၾကဘဲ ျဖစ္ေနၾကတာပါ။ အဲဒီ အတြက္ေၾကာင့္ပဲ ပညာေရးကို ဦးစားေပးတဲ့ မိဘေတြဟာ ကေလးေတြအတြက္ အေထာက္အကူအျဖစ္ က်ဴရွင္နဲ႔ ျပင္ပ ပညာေရး အေထာက္အကူျပဳ စာအုပ္စာတမ္းေတြကို အားျပဳလာၾကရပါတယ္၊

အထူးသျဖင့္ က်ဴရွင္မယူႏိုင္တဲ့ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြဟာ ပညာေရးဆိုင္ရာ ဂ်ာနယ္ေတြ စာေစာင္ေတြ မဂၢဇင္းေတြကို ပံုမွန္၀ယ္ဖတ္ျပီး ပညာဆည္းပူးၾကရပါတယ္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ အားျပဳၾကရတဲ့ အတန္းအလိုက္ ပညာေရး ဆိုင္ရာ ဂ်ာနယ္ မဂၢဇင္း စာအုပ္စာတမ္းေတြ ရွိၾကပါတယ္၊ ဒါဟာ လူငယ္ေတြရဲ့ ပညာေရးအတြက္ အေရးပါတဲ့ လိုအပ္ခ်က္လည္း ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ခု ၂၀၀၈ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လက စျပီးေတာ့ ျငိမ္းပညာေရးစာစဥ္၊ Educator ဂ်ာနယ္၊ Prime ဂ်ာနယ္၊ Digital Way ဂ်ာနယ္၊ ပန္းတိုင္မဂၢဇင္း အပါအ၀င္ ပညာေရးဆိုင္ရာ စာေစာင္တခ်ိဳ႕ကို ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာန အမိန္႔နဲ႔ ထုတ္ေဝခြင့္ ပိတ္လိုက္ပါတယ္၊ အဲဒီလို ပိတ္လိုက္တဲ့အတြက္ ေက်ာင္းသား အမ်ားစုႀကီး ဒုကၡေရာက္သြားၾကရပါတယ္၊

Educator ဂ်ာနယ္ဟာဆိုရင္ အေျခခံပညာအထက္တန္းေက်ာင္းသားေတြ အားထားေန ရတဲ့ ဂ်ာနယ္တေစာင္ ျဖစ္ပါတယ္၊ အဲသလိုပဲ ျငိမ္းပညာေရးစာစဥ္ဆိုရင္ အေ၀းသင္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြ အားထားရတဲ့ ပညာေရးစာေစာင္ပါ၊ Prime ဂ်ာနယ္ကေတာ့ အလယ္တန္းနဲ႔ အထက္တန္းအဆင့္ အေျခခံပညာ ေက်ာင္းသား ေတြ အားထားေနရတဲ့ စာေစာင္ေတြပါ၊ အဲဒီ မဂၢဇင္းဂ်ာနယ္ေတြကို ထုတ္ေ၀ခြင့္ ပိတ္လာတာေၾကာင့္ အဲဒီ စာေစာင္ေတြထဲမွာ ပါတဲ့ ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ မွတ္စုေတြ… ေလ့က်င့္ခန္းေတြ… မွတ္သားရမယ့္ အခ်က္အလက္ ေတြ… ဆက္စပ္ႏွီးႏြယ္ေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို ေလ့လာရင္းကေန ပညာရည္ တိုးတက္ေအာင္ ႀကိဳးစား ေနရတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ အခက္အခဲ ျဖစ္သြားပါတယ္၊ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ ေက်ာင္းပညာေရး ဟာ စာသင္ခန္းထဲမွာသင္ရံုနဲ႔ မျပည့္စံုတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ျပင္ပပညာေရး အေထာက္အကူျပဳ စာေစာင္ေတြက ေက်ာင္းသားေတြ အတြက္ တကယ္ပဲ အေရးပါတဲ့ လိုအပ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္၊

ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ က်ီးသဲေလးထပ္ဆရာေတာ္က

လက္မႈ ႏႈတ္မႈ၊ စုစုအတတ္ အရပ္ရပ္ကို၊ မွတ္ေလလူအမ်ား အမ်ိဳးသားတို႔၊ မွတ္သားႏိုင္က ခ်မ္းသာရလိမ့္၊ ဆံုးမေပရာ လူလိမ္မာတို႔ ၊ ၾကီးပြားပညာ ထင္ရွားရာသည္…

လို႔ စပ္ဆိုညႊန္ျပခဲ့ပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္လို ပညာရပ္ဆိုင္ရာ စာအုပ္စာတမ္းကိုမဆို ဖတ္မွတ္ ေလ့လာမွ သာ လူလိမ္မာ ျဖစ္တယ္… ႀကီးပြားခ်မ္းသာမယ္ ဆိုတာဟာ အထင္အရွားပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊

ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံရဲ့ အစိုးရေကာင္းေတြဟာ ကိုယ့္ႏို္င္ငံရဲ့ အနာဂတ္ေကာင္းေအာင္ ျပင္ဆင္ တည္ေဆာက္တဲ့အေနနဲ႔ အေျခခံအုတ္ျမစ္တခုျဖစ္တဲ့ ပညာေရးစနစ္ကို ေကာင္းသထက္ ေကာင္းေအာင္ ပံ့ပိုး တည္ေဆာက္ၾကရပါတယ္၊ ခု ျမန္မာႏိုင္ငံမွာကေတာ့ အသစ္ကေန ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ရမယ့္ နာဂစ္ေဘးဒဏ္သင့္ေဒသေတြကို လ်စ္လ်ဴရႈတဲ့အျပင္ ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ ပညာေရးတိုးတက္မႈအတြက္ တတပ္တအား ပံပိုးေပးရာေရာက္တဲ့ ပညာေရးအေထာက္အကူျပဳ စာေစာင္ေတြကိုပါ ပိတ္ပင္ တားျမစ္ခံ ေနရပါတယ္၊ ဒါဟာ ေက်ာင္းသားအရြယ္ ကေလးလူငယ္ေတြရဲ့ တိုးတက္လိမၼာရာ လမ္းေၾကာင္းကို ပိတ္ပင္ တားျမစ္ေနတာနဲ႔ အတူတူပဲ ျဖစ္ပါတယ္…။

ခြင့္သာခိုက္မွ မလိုက္ခ်င္လွ်င္...

လူငယ္ေတြကို လိမ္မာယဥ္ေက်းျပီး အေျမာ္အျမင္ရွိေစတဲ့ ပညာေရးမ်ိဳးကို ရဖို႔အတြက္ သင့္ေတာ္တဲ့ သင္ခန္းစာ ေတြဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ျမန္မာစာဘာသာရပ္သင္ရိုးထဲမွာ ရွိေနတာမ်ားပါတယ္၊ ျမန္မာစာသင္ရိုးေတြဟာ ပုဂံေခတ္ကစလာတဲ့ စာေပယဥ္ေက်းမႈ ေတြကို ျပဌာန္းထားတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ေခတ္အဆက္ဆက္ စာဆိုေတြ စာေပပညာရွင္ေတြ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ေလ့ရွိတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့ထံုးစံေတြ ရိုးရာအႏုပညာေတြပါဝင္တဲ့ စာေပေတြ ျဖစ္ပါတယ္၊ အဲလိုစာေပေတြသင္ရျခင္းအားျဖင့္ လူငယ္ေတြဟာ အမ်ိဳးဂုဏ္ ဇာတိဂုဏ္ နဲ႔ စာေပ ယဥ္ေက်းမႈေတြရဲ့ တန္ဖိုးကို သိျပီး ယဥ္ေက်းလိမ္မာတဲ့ ႏိုင္ငံသားေတြအျဖစ္ ႀကီးျပင္းလာႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္၊

တကယ္ေတာ့ ႏိုင္ငံတကာမွာက အစိုးရတိုင္းဟာ တိုင္းျပည္ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေတြကို စာသင္ခန္းေတြ ကေန ေမြးထုတ္ေပးေနတယ္ဆိုတာကို သိနားလည္လက္ခံထားတာမို႔ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ စာသင္ခန္း ကေန တတ္သိ လိမ္မာမႈေတြ ရသြားေအာင္ ေက်ာင္းပညာေရးထဲမွာ သင္ခန္းစာေကာင္းေတြ ရွာေဖြ ေရြးခ်ယ္ ျပ႒ာန္းေနၾကတာ ေတြ႔ရပါတယ္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာကေတာ့ စစ္အစိုးရဟာ အေျခခံပညာအထက္တန္း ေက်ာင္းသားလူငယ္္ေတြအတြက္ တကယ္လိုအပ္တဲ့ သိသင့္သိထိုက္တဲ့ သင္ခန္းစာေကာင္းေတြကို အေၾကာင္းျပခ်က္ တစံုတရာမေပးဘဲ ျဖဳတ္ပယ္ပစ္တာေတြကို လုပ္ေနတဲ့အေၾကာင္း ေရွ႕အပတ္စဥ္ေတြမွာ ေျပာခဲ့ျပီးပါျပီ၊ ဒီတပတ္ေတာ့ ျမန္မာစာသင္ရိုးထဲက တန္ဖိုးရွိတဲ့ သင္ခန္းစာတခ်ိဳ႕ကို ျဖဳတ္ပစ္ေနတဲ့ အထဲက လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ့ ခြင့္သာခိုက္မွ မလိုက္ခ်င္လွ်င္ ကဗ်ာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ေျပာျပခ်င္ပါတယ္၊

လယ္တီဆရာေတာ္ဟာ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ ေနာက္ပိုင္း ျမန္မာႏွစ္(၁၂၀၈)ခုႏွစ္။ ခရစ္ႏွစ္ ၁၈၄၈ခုႏွစ္မွာ ဖြားျမင္ခဲ့ျပီး ဒီပဲယင္းၿမိဳ႕နယ္ စိုင္ျပင္ရြာဇာတိ ျဖစ္ပါတယ္၊ မုံရြာၿမိဳ႕မွာ လယ္တီေက်ာင္းတိုက္ႀကီးကုိ တည္ေထာင္ ျပီး စာေပပို႔ခ် သီတင္းသုံးခဲ့တာေၾကာင့္ လယ္တီဆရာေတာ္လို႔ ေက်ာ္ၾကားခဲ့ပါတယ္၊ ဆရာေတာ္ႀကီးဟာ ပါဠိဘာသာ၊ ျမန္မာဘာသာတို႔နဲ႔ ဒီပနီက်မ္းေပါင္းမ်ားစြာကို ျပဳစုခဲ့ပါတယ္၊ ဆုံးမစာ ေတးကဗ်ာေတြလည္း ေရးဖြဲ႔ ခဲ့ျပီး ႏြားေမတၱာစာ၊ ေသရည္ေမတၱာစာေတြက ထင္ရွားပါတယ္၊ ဆရာေတာ္ႀကီးက ခက္ခဲတဲ့ ပိဋကတ္ က်မ္းစာေတြကိုေတာင္ သာမန္လူေတြ အလြယ္တကူ နားလည္ေအာင္ ေရးစြမ္းနိုင္တဲ့ ပညာရွင္ႀကီးလည္း ျဖစ္ပါတယ္၊

အဲဒီအျပင္ အဂၤလိပ္အစိုးရလက္ထက္မွာ ပထမဆုံး အဂၢမဟာပ႑ိတ ဘြဲ႔တံဆိပ္ေတာ္ နဲ႔ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္က ဂုဏ္ထူးေဆာင္ စာေပပါရဂူ(D.litt)ဘြဲ႔ေတြကို ဆက္ကပ္ခံရပါတယ္၊ အဲလို ပညာေက်ာ္စာဆိုႀကီးရဲ့ ကဗ်ာကို စစ္အစိုးရက ၂၀၀၈-၂၀၀၉ ပညာသင္ႏွစ္ကစလို႔ အေျခခံပညာအထက္တန္း ျမန္မာစာသင္ရိုးထဲကေန ျဖဳတ္ပစ္ လိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒီ “ခြင့္သာခုိက္မွ မလိုက္ခ်င္လွ်င္” ေတးထပ္နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ျပဌာန္းစာအုပ္ထဲမွာ

ဆရာေတာ္ရဲ႕ အေရးအဖြဲ႔ ေကာင္းမႈေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ကိုယ္တုိင္ ဆုံးမေနသကဲ့သို႔ အသက္၀င္လာရသည္၊ ေလာကုတၱရာေရးအတြက္ ဖြဲ႔ဆိုေသာ္လည္း ေလာကီအေရး အတြက္လည္း သင္ခန္းစာယူႏိုင္ေသာ ေတးထပ္ျဖစ္သည္၊

လို႔ ေဖာ္ျပ ညႊန္းဆိုခဲ့တာ ေတြ႔ရပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဆရာေတြဟာ စာသင္ခန္းမွာ စာဆိုဆရာေတာ့္ႀကီး အေၾကာင္းေျပာရင္း ျမန္မာႏိုင္ငံသမိုင္းေၾကာင္းထဲမွာ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ေလာကလူ႔ေဘာင္အတြက္ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာကို လိုလိုလားလား ထမ္းရြက္ခဲ့ၾကသူမ်ား ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ထည့္သြင္းဆက္စပ္ျပီး ေျပာျပ ႏိုင္ပါတယ္၊ ဒါမွပဲ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြက ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ့ လူထုအေပၚ တာ၀န္ေက်မႈေတြကို သတိျပဳမိ လာျပီး ဘာသာေရးရဲ့ အထိန္းအကြပ္ကို လက္ခံတတ္လာမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊

တကယ္ေတာ့ ဆရာေတာ္ရဲ႔“ခြင့္သာခုိက္မွ မလိုက္ခ်င္လွ်င္” ေတးထပ္ဟာ လူေတြ စြဲလန္းတတ္တဲ့ အဆင္း၊ အသံ၊ အနံ႔၊ အေတြ႔၊ အရသာ ဆိုတဲ့ အာရုံငါးပါးကို အလြန္အမင္း မတပ္မက္ဖို႔ မစြဲလန္းဖို႔ သတိေပးတဲ့ ကဗ်ာ ပါပဲ၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြရဲ့ ယံုၾကည္မႈအရ အာရံုငါးပါးမွာ စြဲလန္းလြန္းရင္ ငရဲက်မယ္ဆိုတာကို သတိေပးျပီး အဲဒီ စြဲလန္းမႈကို ေရွာင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ တရားဘက္ကို လိုက္ရမယ္လို႔ ေလာကုတၱရာေရးအတြက္ သတိေပးထားတာ ပါပဲ၊ အဲလိုသတိေပးရာမွာ

သည္ေလာဘ စရုိက္အိုကို
မလုိက္လုိ ေရွာင္ပစ္လုိ႔
ေနာင္အသစ္ တကယ္ျပင္လွ်င္
ေကာင္းဖို႔အစဥ္၊

လို႔ ဆရာေတာ္က ေရးဖြဲ႔ထားတာမွာ ေလာဘအေျခခံတဲ့အက်င့္ေဟာင္းေတြကို ျပင္ရင္ေကာင္းတယ္လို႔ လမ္းညႊန္ထားတာမို႔ ေလာကီေရးမွာလည္း အသံုး၀င္တဲ့ ကဗ်ာျဖစ္ေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္၊ ဒါဟာ လူငယ္ေတြ ေရာ လူႀကီးေတြပါ သင္ခန္းစာ ယူသင့္တဲ့ အေၾကာင္းအရာလည္း ျဖစ္ပါတယ္၊

အဲဒီအျပင္ ဆရာေတာ္က လူတိုင္းလူတိုင္း အခ်ိန္ရခိုက္ အခြင့္အေရးရခိုက္မွာ အမွားကို သိျပီး အမွန္ျပင္ဖို႔ အားထုတ္သင့္ေၾကာင္း။ အခ်ိန္ရွိခိုက္မွာမွ အမွားျပင္ဖို႔ လံု႔လ မစိုက္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ မိုက္မဲရာက်မွာျဖစ္ျပီး ဘ၀မွာ အရႈံးႏွင့္သာ ရင္ဆိုင္ရႏိုင္ေၾကာင္းကိုလည္း

ခြင့္သာခုိက္ကမွ မလုိက္ခ်င္လွ်င္
အမိုက္နင့္ျပင္ ရွိေသးေလလိမ့္လား၊
ခြင့္သာဆဲကမွ မခဲခ်င္လွ်င္
အလြဲနင့္ျပင္ ရွိေသးေလလိမ့္လား၊
ခြင့္သာတုန္းကမွ မရုန္းခ်င္လွ်င္
အရႈံးနင့္ျပင္ ရွိေသးေလလိမ့္လား၊

လို႔ ေရးဖြဲ႔ျပီး ဆံုးမခဲ့တာ ေတြ႔ရပါတယ္၊

ဆရာေတြအေနနဲ႔ “ခြင့္သာခုိက္မွ မလိုက္ခ်င္လွ်င္” ေတးထပ္ကို စာသင္ခန္းမွာ သင္မယ္ဆိုရင္ ေက်ာင္းသား လူငယ္ေတြကို ဒီကဗ်ာ သင္ခန္းစာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဆက္ႏြယ္ ေျပာျပႏိုင္တာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနတာပါ၊ ေလာက လူ႔ေဘာင္က သတ္မွတ္ထားတဲ့ အမွားေတြအေၾကာင္း ေျပာျပျပီးေတာ့ အမွားကို အခ်ိန္မီ ျပင္ဆင္ သင့္ေၾကာင္း လမ္းညႊန္ႏိုင္ပါတယ္၊ အဲဒီအျပင္ အခြင့္အေရးရတဲ့အခိုက္ ေလာကေကာင္းက်ိဳးကို သယ္ပိုးဖို႔။ မေကာင္းမႈေတြကို ေရွာင္က်ဥ္ဖို႔။ အခြင့္သာတုန္းမွာ မေကာင္းမႈထဲက ရုန္းထြက္ဖို႔ ႀကိဳးစားႏိုင္ေၾကာင္းေတြကို လူငယ္ေတြ ၾကံဳရေလ့ရွိတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြနဲ႔ ဥပမာေပးျပီး ဆက္ႏြယ္ ေျပာျပႏိုင္ပါတယ္၊

ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီးေတာ့ ေက်ာင္းေတြမ်ားမ်ားဖြင့္ရင္ ေထာင္တံခါးေတြ မ်ားမ်ား ပိတ္တာနဲ႔ အတူတူပဲ လို႔ လက္ခံထားၾကပါတယ္၊ ဒီေန႔ ကမာၻမွာက ကိုယ့္ႏိုင္ငံ ကိုယ့္၀န္းက်င္မွာ လူဆိုးလူမိုက္ေတြ ေလ်ာ့နည္းဖို႔။ ျပီးေတာ့ လူလိမ္မာ ႏိုင္ငံသားေကာင္း ေတြ တိုးပြားလာေစဖို႔အတြက္ အစိုးရေတြက ေက်ာင္းေကာင္းေတြ မ်ားမ်ားဖြင့္ႏိုင္ဖို႔ကို စီမံကိန္းေတြနဲ႔ စနစ္တက် ႀကိဳးပမ္း ေဆာင္ရြက္ေနၾကတာပါ၊ ျမန္မာ ႏိုင္ငံမွာသာ အရည္အေသြးျပည့္ အဆင့္မီေက်ာင္းေတြ မဖြင့္ႏိုင္ေသးတဲ့အျပင္ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ေက်ာင္းသား လူငယ္ေတြအတြက္ တကယ္လိုအပ္တဲ့ သင္ခန္းစာေကာင္းေတြကိုေတာင္ မသင္ရေအာင္ ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ ေနပါတယ္၊

လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးဟာ ျမန္မာလူမ်ိဳး ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔အတြက္ ဂုဏ္ယူစံျပဳစရာ သံဃာေတာ္ႀကီး ျဖစ္တဲ့အျပင္ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ့ အဆံုးအမ အဆိုအမိန္႔ ေတြဟာလည္း လိုက္နာက်င့္ၾကံရမယ့္ နည္းနာေကာင္း ေတြ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ဒီ “ခြင့္သာခုိက္မွ မလိုက္ခ်င္လွ်င္” ေတးထပ္တပုဒ္ထဲမွာေတာင္ အထင္အရွား ေတြ႔ႏိုင္္ပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဒီလို ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ့ စာေပလက္ရာနဲ႔ အတၳဳပတၱိကို မ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္ေတြ သိေစဖို႔ဆိုရင္ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာေတြထဲ ျပဌာန္းျပီး ေလ့လာနာယူေစရမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ ဆရာေတြအပါအ၀င္ လူႀကီးမိဘေတြအေနနဲ႔ မ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္ ေက်ာင္းသားေတြ သိသင့္သိထိုက္တဲ့ ပုဂိၢဳလ္ေက်ာ္ေတြ။ စာေပယဥ္ေက်းမႈေတြကို လက္ဆင့္ကမ္းေျပာျပသြားရမယ့္ တာ၀န္ရွိေနျပီ ဆိုတာကို ေဆြးေႏြး တင္ျပခ်င္ပါတယ္။